Mario Tennis Aces

Het spelletje tennis … you hate it or you love it, ik persoonlijk heb niets met tennis, doe het nooit en kijk het nooit op televisie…maar tennis games dat is voor mij een heel ander verhaal.

Dit soort games heeft voor mij iets verslavends en of dat komt door de vaak op het oog simpele, maar vaak ook diepgaande tactische gameplay weet ik niet, het feit is dat tennis games mij altijd weten te boeien.

De eerste tennis game die ik gespeeld heb was Mario Tennis op de Nintendo 64, dit zal eind jaren negentig van de vorige eeuw zijn geweest, en man wat heb ik daar een uren ingestoken. Samen Met Mario Kart, Golf en Party was dit voor mij één van de meest gespeelde multiplayer games en even een paar potjes spelen ging mij dan ook bijna nooit vervelen.

Toen ik in dezelfde periode ook nog Virtua Tennis 1 & 2 op de Dreamcast er bijkocht was het duidelijk voor mij… tennis games zijn niet saai maar de shit!

Nu 2018, en na jaren geen tennis games gespeeld te hebben omdat mijn interesses op gamegebied elders lagen heb ik dan toch Mario Tennis Aces voor Nintendo’s Switch maar gehaald, heb er vervolgens aardig wat uurtjes ingestoken zowel in de single als in de multiplayer modes en kan hopelijk hieronder schrijven of het game set en match is voor deze game!

Characters

Nintendo heeft met Mario Tennis Aces wederom een heel blik vol (22 stuks) met bekende en iets minder bekende personages opengetrokken.

Bijna iedereen is hier weer aanwezig van Mario tot Boo die zelfs zonder handen een racket kan vasthouden( en de gekste curveballen kan slaan!), en zelfs de in Super Smash Bros Ultimate afwezige speelbare vechter Waluigi heeft zijn tennis tenue uit de lockers getrokken en maakt hier in Aces zijn opwachting. Een aantal characters zijn snel, denk aan Toad en Yoshi weer anderen zijn powerfull denk aan Donkey Kong en Bowser. Een paar anderen zijn weer tactisch of gebalanceerd.

We kunnen in onze dromen wel uittekenen hoe Nintendo het al jaren doet volgens de bekende formule maar waarom zouden ze het ook veranderen? Als het werkt dan werkt het en misschien helpt dat ook wel mee aan de charme van de multiplayer games van Nintendo.

Je weet wat je krijgt en iedereen heeft wel zijn of haar favoriete character die bijna in alle Mario gerelateerde multiplayer games beschikbaar zijn. Ook komen er vanaf 2019 een aantal nieuwe DLC personages beschikbaar waaronder Petey Piranha en Pauline wat aangeeft dat ook met de ondersteuning van deze game het wel goed zit.

Gameplay

Dit is natuurlijk het sterkste punt van menig Nintendo game en gelukkig staat de gameplay hier ook weer als een huis. Naast de reguliere tennis slagen waarbij je de knop ingedrukt kan houden om meer power in je slag te genereren en dubbel kan tappen voor een krachtigere slag, zijn er ook zogenoemde zone shots, special shots en zone speeds beschikbaar die doormiddel van een power ring op te laden te gebruiken zijn.

Is je power balk eenmaal vol genoeg dan kan je doormiddel van in een ster die op de baan verschijnt te gaan staan een zone shot doen, wat inhoudt dat je in slow motion een super krachtige slag kan doen waar je tegenstander vaak geen verweer tegen heeft.

Als dan eenmaal je powerbalk helemaal gevuld is dan heb je de beschikking over een special shot die je op elk gewenst moment kan gebruiken. En al is de uitkomst hetzelfde, elk character heeft een andere special en het mooie aan deze specials is dat als je tegenstander deze niet met perfecte timing en op vakkundige wijze weet te pareren het een gebroken tennisracket tot gevolg heeft, wat een stapje dichter bij een vroegtijdige knock out betekend.

Sta je aan de ontvangende kant van één van de speciale moves dan heb je altijd nog de beschikking over de zone speed special, deze houdt in dat, mits je een beetje goed gokt waar de tegenstander de bal heen slaat, je een slowmotion move kan inzetten om toch nog bij de bal te komen.

Dit verreist wel enige timing anders heeft het alsnog een gebroken racket tot gevolg. Deze move is ook te gebruiken bij normale slagen en heeft dan soms hilarische taferelen tot gevolg als je hem een aantal keren achter elkaar gebruikt en je toch nog het winnende punt weet te scoren.

Ook hebben sommige tennis courts in plaats van een net in het midden een typisch Nintendo tintje gekregen, denk hierbij aan Piranha planten die als je de bal in hun mond slaat zij hem bij de tegenstander op een andere plaats weer uitspuwen of aan een stel over de baan sprintende Shy Guys die als ze de bal aangespeeld krijgen hem terug naar je tegenstander slaan.

Het zijn leuke extraatjes al staat het soms een ‘’eerlijke’’ tennismatch een beetje in de weg. Gelukkig is dit gewoon in de menu’s uit te zetten als je tegen menselijke tegenstanders speelt voor iedereen die een iets meer reguliere tennis match prefereert.

Adventure Mode

Je denkt bij een sport game laat staan bij een game over tennis vaak niet aan een diepgaand verhaal of een story mode. Maar wat is hier het geval? Nintendo heeft nadat het voor het laatst in Mario Tennis Power Tour voor de Gameboy Advance een story mode toegevoegd had ook in Mario Tennis Aces een leuke maar ook soms iets wat oppervlakkige Adventure Mode toegevoegd.

In deze adventure mode krijg je de opdracht om 5 power stones (Avengers Infinity War style) door middel van tennis opdrachten te voltooien terug te krijgen uit de grijpgrage handen van een betoverde Wario en Waluigi.

Ik zal verder niet te veel spoilen over hoe het verhaal zich ontvouwt dus laten we er het maar ophouden dat het typisch Nintendo/Mario games style is wat er gebeurd.

Door middel van een grote overworld map met verschillend locaties die we ondertussen allemaal wel kunnen dromen (bos, vulkaan, zee, sneeuw etc) moeten er tennis matches tegen bekende en minder bekende Nintendo personages gespeeld worden om zo een stapje dichter bij elke baas van een gebied te komen en de power stones terug te winnen.

Hierbij kan er na elk gewonnen (of verloren) wedstrijd worden geleveled om steeds een stukje beter te worden, denk hierbij aan slagkracht of snelheid al moet ik eerlijk zeggen dat voor mij het verschil wel erg minimaal voelde toen ik begon( level 1)en toen ik de adventure mode uit had(level 30+). Ook zijn er in adventure mode opdrachten te voltooien waarmee nieuwe tennisrackets te verdienen zijn die allemaal verschillend van elkaar zijn. (denk hierbij ook weer aan slagkracht of andere vaardigheden).

Ik heb mij zeker de ongeveer 6 tot 8 uur dat het duurde om tot het eind te komen vermaakt met de adventure mode al gebied de eerlijkheid mij te zeggen dat het zoals ik eerder al aanhaalde, soms wel een beetje oppervlakkig voelde( zoiets als een hele lange tutorial) en het qua uitdaging ook niet echt overhield (mocht het toch te moeilijk zijn dan komt er naar twee keer falen al een optie om het iets makkelijker te maken). Dat terzijde, het is een tennisgame dus deze adventure mode heb ik dan ook maar als een leuk extraatje gezien om de basics en de power moves van het spel onder de knie te krijgen.

Ook zijn er naast de adventure mode nog een aantal single player toernooien te spelen, deze zijn helaas zeer makkelijk te voltooien en ben je dan ook maximaal in een uurtje mee klaar. Dat er dan ook nog geen beloning tegenover staat mits je ze eenmaal voltooid hebt maakt het dat deze toernooitjes voor mij niet echt een toegevoegde waarde aan het spel gaven.

Multiplayer

Het multiplayer gedeelte in Mario Tennis Aces is waarschijnlijk waar het meeste van je tijd in gaat zitten, en dan vooral het online gedeelte ervan. Tegen de computer tegenstanders wat matches spelen is leuk maar het staat natuurlijk in geen vergelijking met het spelen tegen een(lokaal of online)menselijke tegenstander. En dit is waar de gameplay en charme van Aces goed tot zijn recht komen.

Er zijn de standaard vriendschappelijke matches, zowel enkel als dubbel spel, waar je via een lobby system met je online vrienden kan spelen(voice chat via de app)en waar de regels van het spel allemaal naar smaak zijn te veranderen.

Toch zullen denk ik, de hoofdmodus voor veel spelers de online toernooien zijn. Hier kan je door wedstrijden en toernooien te winnen stijgen in het online ranking systeem. En win je er vijf achter elkaar dan pak je ook nog eens de beker.

Ik heb mijzelf aardig wat uurtjes in de online omgeving van Aces begeven en ik heb mij er meer dan goed mee vermaakt. Een enkele keer had ik een beetje last van lag tijdens het spelen maar dit mag eigenlijk niet genoemd worden en deed geenszins afbreuk aan de online ervaring voor mij.

Lokale multiplayer is natuurlijk ook aanwezig, en wat is er nu leuker dan een vriend of vriendin naast je op de bank gravel te laten happen?

Conclusie

Mario Tennis Aces heeft mij in positieve zin verrast door de content die het spel rijk is, al was het soms weinig vernieuwend, maar de ondersteuning van Nintendo met updates etc maakt veel goed.

Zoals we inmiddels gewend zijn van Nintendo ziet het er grafisch allemaal zeer vrolijk en kleurrijk uit en ook het geluid is weer dik in orde. Dat het qua characters of andere content weinig nieuws onder de zon brengt mocht voor mij de pret dan ook niet drukken.

Dit is een game die ik net zoals Mario Kart 8 Deluxe en Super Mario Party nog regelmatig zal opstarten om even een paar matches online of lokaal tegen vrienden te spelen.