Samenvatting:
Game Informer stelde zijn lezers een simpele vraag die altijd uitmondt in een levendige discussie: wat was jouw favoriete game van 2025? Het antwoord kwam luid en duidelijk terug. Clair Obscur: Expedition 33 eindigde bovenaan de door lezers gekozen lijst, en pakte ook nog eens Game of the Year bij The Game Awards, wat het die zeldzame glans geeft van “publiekskampioen én prijzenkast.” Maar het leukste is niet alleen wie er won. Het is wat de volledige top 10 zegt over het jaar dat we allemaal hebben beleefd met een controller in de hand. Je ziet hoe 2025 leunde op vervolgen die het niet veilig speelden, langverwachte releases die zich eindelijk moesten bewijzen, en een handvol frisse ideeën die zich tussen dezelfde grote namen wisten te wringen.
Nintendo’s aanwezigheid in de top 10 is ook een mooie realitycheck. Er staat maar één Nintendo-titel in de hoogste regionen van de lezerslijst, en dat is Donkey Kong Bananza, dat er staat omdat het oprecht charmant is, niet omdat het een beroemde naam als pantser draagt. Dat detail is belangrijk, zeker nu Nintendo Switch 2 ook meedraait, omdat het suggereert dat spelers games belonen die zelfverzekerd en af aanvoelen, ongeacht platformloyaliteit. Als jij van lijstjes houdt, gaan we van de ranking smullen. Als je een hekel hebt aan lijstjes, halen we er alsnog iets bruikbaars uit, want zo’n lezersenquête is eigenlijk een weerbericht voor het gamejaar: het vertelt je niet wat je móét leuk vinden, maar wel waar iedereen het over had terwijl jij druk was met nog één quest, nog één run, of nog één “nog vijf minuutjes”-sessie die op de een of andere manier twee uur duurde.
De Game Informer-lezers hebben gesproken
Er is iets vreemd bevredigends aan een door lezers gekozen top 10, omdat het minder om perfectie gaat en meer om persoonlijkheid. Dit is geen jury die vinkjes probeert te zetten, dit is een menigte die antwoordt met hun hart, hun gewoontes en hun heel menselijke vooroordelen. Daarom voelen de resultaten van Game Informer als een tijdcapsule van hoe 2025 voor veel mensen echt speelde. Je ziet grote, zelfverzekerde vervolgen naast games die hun plek puur via mond-tot-mondreclame verdienden, en je ziet hype-zware titels die niet onder de druk zijn bezweken. Als je ooit hebt geprobeerd je favoriete game uit te leggen aan een vriend die “het gewoon niet snapt”, dan begrijp je al waarom polls als deze gesprekken losmaken. Ze zijn minder een eindoordeel en meer een spiegel. En soms laat die spiegel ons een kapsel zien dat we niet hadden verwacht.
Hoe het stemmen werkte en waarom dat uitmaakt
Voordat we de ranking behandelen alsof hij in steen gebeiteld is, helpt het om te snappen wat de poll eigenlijk meet. Game Informer vroeg mensen niet alleen om één naam de leegte in te roepen. Lezers gaven hun top vijf games door, en de resultaten werden samengesteld met gerangschikte positie-stemming, wat consistente hoge noteringen beloont in plaats van een kleine groep extreem luide fans. Dat detail is belangrijk, omdat het meestal games naar boven haalt die breed en stabiel geliefd zijn, niet alleen titels met een fanatieke niche. Met andere woorden: een game die in heel veel top vijven staat, kan een game verslaan die iemands absolute nummer één is, maar verder nauwelijks opduikt. Het is net een potluck-etentje: het gerecht dat iedereen lekker vindt wint vaak de avond, zelfs als één iemand de meest pittige, vreemdste meesterzet heeft meegenomen.
Clair Obscur: Expedition 33 als de weglopende favoriet
Als een game een lezersenquête aanvoert én ook nog eens een awardshow domineert, ziet het er niet langer uit als toeval, maar als een moment. Clair Obscur: Expedition 33 raakte duidelijk die sweet spot waarin stijl en inhoud elkaar echt vasthouden in plaats van ruzie maken in de auto. De grootste reden dat het zo blijft hangen in het geheugen, is dat het niet maar één ding goed doet. Het maakt op meerdere manieren indruk, waardoor je, zelfs als je voor de combat kwam, misschien blijft voor de wereld, en zelfs als je voor de sfeer kwam, uiteindelijk obsessief wordt over de personages. De door lezers gekozen winst suggereert ook iets simpels maar belangrijks: veel spelers hebben het uitgespeeld en hadden een goed gevoel over die bestede tijd. Dat is een grotere prestatie dan het klinkt, want 2025 zat stampvol, en aandacht was de echte eindbaas.
Wat een sweep bij The Game Awards verandert en wat niet
Game of the Year winnen bij The Game Awards zet een schijnwerper op een game, maar het herschrijft niet op magische wijze waarom mensen er in de eerste plaats van hielden. Wat het wél verandert, is de omvang van het gesprek. Zo’n overwinning trekt nieuwsgierige spelers aan die het misschien hadden overgeslagen, het geeft extra vertrouwen aan wie nog twijfelt, en het maakt van een “je moet dit spelen”-aanrader een “hoe heb je dit nog niet gespeeld?”-moment. Maar het is goed om met beide voeten op de grond te blijven. Awards garanderen geen persoonlijk plezier, en ze wissen niet uit dat smaken rommelig zijn. De echte waarde van de sweep is het signaal dat het geeft: deze game raakte meerdere groepen tegelijk, van stemmers tot critici tot spelers die er simpelweg niet over konden ophouden. Die overlap is zeldzaam, en daarom voelt Clair Obscur: Expedition 33 als dé kop van 2025 in plaats van zomaar nog een populaire keuze.
Kingdom Come: Deliverance II en de aantrekkingskracht van geaard rollenspel
Dat Kingdom Come: Deliverance II zo hoog staat, zegt iets over wat spelers in 2025 wilden: gewicht, consequenties en een wereld die niet voelt alsof hij overal deelnameprijzen uitdeelt. De aantrekkingskracht zit in het gevoel dat je in een plek leeft die terugduwt. Je wandelt niet achteloos door een power fantasy, je verdient je vooruitgang, en daardoor voelt elke kleine overwinning alsof hij echt van jou is. Dat soort design is niet voor iedereen, en het probeert dat ook niet te zijn. Toch suggereert de lezersranking dat veel mensen zin hadden in iets tastbaarders en meer “grounded”, zeker in een jaar vol groter-dan-het-leven spektakel. Het is alsof je kiest voor een stevige maaltijd in plaats van snoep. Ja, snoep is leuk, maar soms wil je iets dat ook echt blijft hangen.
Hades II en het soort vervolg dat je vrije tijd opeet
Dat Hades II zo hoog eindigt, is geen verrassing voor iedereen die ooit heeft gezegd: “Nog één run,” en vervolgens opkijkt en beseft dat het op de een of andere manier morgen is. De magie zit niet alleen in hoe het speelt, maar in hoe het je steeds weer redenen geeft om te blijven. Een geweldige roguelike-loop voelt als een draaiend bord dat je niet kunt laten vallen, omdat elke poging je iets leert, je beloont met een kleine upgrade, of een nieuw verhaalbeat dropt waardoor je opnieuw nieuwsgierig wordt. Vervolgen worstelen vaak, omdat ze óf te veel veranderen óf veel te veilig blijven. Hades II voelt alsof het de opdracht begrijpt: behoud de haak, vergroot de speelgoedkist, en laat de speler zich slim voelen omdat hij het meester wordt. Als 2025 een druk feest was, dan was Hades II die persoon in de hoek die verhalen vertelt en zonder moeite ineens een hele kring om zich heen krijgt.
Hollow Knight: Silksong en het zeldzame geval waarin hype loont
Sommige games dragen hype alsof het een rugzak vol bakstenen is. Het kan ze vertragen, elke review zwaarder maken, en elk klein foutje laten voelen als een schandaal. Hollow Knight: Silksong had precies dat soort druk, omdat verwachtingen niet alleen hoog waren, maar praktisch in de wolken hingen. Een top 10-notering in een lezersenquête suggereert dat het niet alleen aankwam, maar écht landde. Spelers vonden duidelijk iets dat het wachten waard was, en dat is het kernpunt. Het is één ding om langverwacht te zijn, het is iets anders om ook geliefd te zijn zodra het eindelijk in handen ligt. Als een langverwachte release zijn plek echt verdient, herinnert het ons eraan waarom wachten spannend kan zijn in plaats van uitputtend. Zie het als een vervolg op je favoriete maaltijd. Als het precies goed smaakt, denk je niet aan de jaren die je hebt gewacht. Je bent gewoon stilletjes blij dat je het hebt besteld.
Ghost of Yōtei en waarom filmische avonturen nog steeds hard binnenkomen
Dat Ghost of Yōtei hoog eindigt, laat zien dat spelers nog steeds veel trek hebben in games die voelen als speelbare cinema, zolang de actie strak blijft en de wereld het waard is om te verkennen. De aantrekkingskracht zit vaak in de mix: een sterke sfeer, een gevoel van plaats, en een verhaal dat je vooruit blijft duwen, zelfs wanneer je zweert dat je “alleen nog één objective” gaat afvinken. Deze games werken wanneer ze je aanwezig laten voelen, niet alleen onder de indruk. Als je ooit van het hoofdpad afdwaalde omdat de horizon er interessant uitzag, dan snap je het. Een plek in een lezerspoll zoals deze suggereert dat Ghost of Yōtei niet alleen goed oogde in trailers. Het leverde dat “ik kan er niet mee stoppen om eraan te denken”-gevoel dat mensen weken later nog bij de lunch omhoog halen, zodra iemand de game noemt en ineens iedereen een mening klaar heeft.
Nintendo’s top 10-aanwezigheid via Donkey Kong Bananza
Een van de interessantste details in de ranking is dat Nintendo maar één keer in de top 10 staat, en die ene vertegenwoordiger is Donkey Kong Bananza. Nog beter: het glipte er niet onderaan in uit beleefdheid. Het werd zesde, midden in het gesprek, omringd door zwaargewichten. Die plek voelt minder als een “Nintendo-slot” en meer als een echte blijk van vertrouwen. Het hint ook naar hoe competitief 2025 was. Veel geweldige games haalden de top 10 niet, en genoeg geliefde franchises eindigden buiten de schijnwerpers. Dus wanneer Donkey Kong Bananza zijn positie vasthoudt, suggereert dat dat de game het verdiende met charme, vaart en die klassieke Nintendo-kunst om iets aan de oppervlakte simpel te laten voelen, terwijl het verrassend rijk blijft zodra je speelt.
Donkey Kong Bananza op Switch 2 en waarom het stemmers wist te charmeren
Dat Donkey Kong Bananza een Nintendo Switch 2-titel is, doet ertoe, maar niet vanwege console-tribalisme. Het doet ertoe omdat nieuwe hardware vaak een luidruchtige “kijk eens wat we nu kunnen”-fase meebrengt, en dat kan soms de basis overschaduwen: willen we eigenlijk wel blijven spelen? De lezersstem suggereert van wel. Donkey Kong’s energie is een groot deel ervan, omdat een goede platformer voelt als een speeltuin die steeds nieuwe manieren blijft verzinnen om je te verrassen. Het andere deel is toon. Veel topgames van 2025 zijn intens, veeleisend of emotioneel zwaar. Donkey Kong Bananza biedt een andere smaak: speels, pittig en makkelijk om verliefd op te worden zonder dat je een vijftig uur durende commitment nodig hebt om het te waarderen. Het is die vriend die met snacks op het feest binnenkomt en meteen ieders humeur beter maakt.
Dispatch, Blue Prince en ARC Raiders als de “nieuw bloed”-energie
De onderste helft van de top 10 is waar de lijst extra leuk wordt, omdat het laat zien dat lezers niet alleen de grootste merken beloonde. Dat Dispatch, Blue Prince en ARC Raiders tussen de reuzen staan, suggereert dat spelers ook op zoek waren naar iets dat fris voelde. Dit zijn het soort games die vaak via aanraders rondgaan: één iemand probeert het, is verkocht, en ineens downloaden drie anderen het omdat “vertrouw me.” Zo bewegen de beste verrassingen. Dat een lezerspoll die titels oppikt, is een sterk signaal dat 2025 niet alleen draaide om de meest voor de hand liggende blockbusters. Het ging ook om games die nieuwsgierigheid aanwakkerden, spelers in een nieuwe stijl trokken, of simpelweg anders genoeg waren om op te vallen in een jaar dat muur-tot-muur vol releases zat. Op een bepaalde manier zegt deze lijst: “Ja, we houden van het grote spul, maar we vinden het ook leuk om parels te ontdekken.”
Hoe we over favorieten kunnen praten zonder dat het een schreeuwpartij wordt
Lijstjes als deze halen het beste en het slechtste in ons naar boven, meestal binnen dezelfde comment thread. De beste versie is wanneer we het gebruiken als gesprekstarter, niet als scorebord. “Oh, jij vond die geweldig? Vertel me waarom” is altijd interessanter dan “Jouw keuze is fout.” Een lezerspoll is eigenlijk een groepsselfie. Het is niet bedoeld om elke hoek te vangen, en het betekent al helemaal niet dat jouw persoonlijke favoriet ineens minder telt. Als het iets doet, geeft het ons een gedeelde set referentiepunten. We kunnen de games vieren die duidelijk met veel mensen verbonden, en tegelijk ruimte laten voor die vreemde persoonlijke keuzes die alleen voor jou logisch zijn, zoals die ene game die je om 2 uur ’s nachts speelde in een regenachtige week en die je nu associeert met pure comfort. Dat is geen fout. Dat is precies het punt van spelen.
Hoe je de volledige top 50 leest zonder er een checklist van te maken
Als je naar de volledige top 50 kijkt, is de slimste manier om die niet als huiswerk te gebruiken. Zie het als een menu. Je hoeft niet alles te proberen, en je hoeft niet “bij te lezen” om een mening te mogen hebben. Wat de uitgebreide lijst wél geeft, is context. Je ziet waar lezers enthousiast over waren buiten de top 10, welke genres momentum hadden, en welke namen steeds terugkwamen bij verschillende smaken. Het helpt ook verklaren waarom de top 10 eruitziet zoals hij eruitziet. Als een jaar volgepakt is, gaan de topposities vaak naar games die én excellent zijn én breed gespeeld werden, terwijl kleinere of meer niche favorieten lager kunnen clusteren, zelfs als ze briljant zijn. Dus als je door die lijst bladert, behandel het als een aanbevelingsplank van duizenden vreemden. Pak wat goed klinkt, sla over wat niet aanspreekt, en voel je er niet schuldig over.
Conclusie
De lezersranking van Game Informer voor 2025 kroont niet alleen een winnaar, maar schetst ook een beeld van wat spelers dit jaar waardeerden. Dat Clair Obscur: Expedition 33 de eerste plek pakt en tegelijk Game of the Year wint bij The Game Awards, laat het voelen als dé bepalende titel van het seizoen, degene die mensen nog steeds noemen wanneer 2025-nostalgie toeslaat. Tegelijk laat de rest van de top 10 een gezonde mix zien: veeleisend rollenspel, eindeloos herspeelbare actie, langverwachte releases die leverden, en één Nintendo-lichtpunt in Donkey Kong Bananza dat bewijst dat plezier nog steeds kan concurreren met intensiteit. Als je het eens bent met de lijst, is het een leuke ereronde. Als je het er niet mee eens bent, is het nog steeds nuttig, omdat het je direct wijst naar de games die het gesprek hebben gevormd. Hoe dan ook herinnert het ons aan het beste van gamen: we speelden allemaal andere dingen, maar we kunnen nog steeds in dezelfde chat samenkomen en notities vergelijken.
FAQs
- Welke game stemden Game Informer-lezers als hun favoriete game van 2025?
- Lezers zetten Clair Obscur: Expedition 33 bovenaan de lijst, waardoor het hun overall favoriet werd in de ranking van 2025.
- Op welke plek eindigde Donkey Kong Bananza in de lezers top 10?
- Donkey Kong Bananza eindigde op de zesde plek, en het was de enige Nintendo-game in de top 10.
- Won Clair Obscur: Expedition 33 ook Game of the Year bij The Game Awards 2025?
- Ja. Het won Game of the Year bij The Game Awards 2025, wat de vaart achter de game ook buiten de lezerspoll versterkte.
- Waarom domineren vervolgen zo sterk in de top 10?
- Vervolgen zoals Kingdom Come: Deliverance II, Hades II en Hollow Knight: Silksong bouwden voort op sterke fundamenten en kwamen uit met een groot publiek dat al oplette.
- Is de volledige top 50 het bekijken waard als we alleen om de top 10 geven?
- Ja, omdat je ziet wat lezers nog meer geweldig vonden naast de headline-keuzes, en het een handige manier is om games te spotten die je misschien hebt gemist.
Bronnen
- Game Informer-lezers top 50 games van 2025, Game Informer, 16 december 2025
- Alle winnaars bij The Game Awards 2025 – de volledige lijst, Game Informer, 11 december 2025
- The Game Awards 2025: de volledige lijst met winnaars, The Guardian, 12 december 2025
- Donkey Kong Bananza, Nintendo, 17 juli 2025
