Samenvatting:
Elke december laaien de discussies over de sterkste releases van het jaar weer op, en Rolling Stone heeft daar zojuist flink olie op het vuur gegooid met zijn ranglijst van de 25 beste games van 2025. Helemaal bovenaan staat Clair Obscur: Expedition 33, kort gevolgd door Hades II, waarmee de lat hoog wordt gelegd voor iedereen die houdt van rijke rollenspelsystemen en gedurfde esthetiek. Maar vlak achter die reuzen staat een uitslag die Nintendo-fans rechtop in hun stoel zal doen zitten: Donkey Kong: Bananza op de derde plaats, verderop in de lijst vergezeld door Mario Kart World op plek dertien. Samen geven ze aan dat Nintendo’s eerste golf op Nintendo Switch 2 veel meer deed dan alleen leunen op nostalgie.
De selectie van Rolling Stone strekt zich uit van blockbusters en grote vervolgen zoals Death Stranding 2: On The Beach en Battlefield 6 tot inventieve projecten als Blue Prince, Ball x Pit en The Hundred Line: Last Defense Academy. Aan het andere uiteinde van de lijst loert de horror met Silent Hill: F, terwijl tactische geesten aan hun trekken komen met Final Fantasy Tactics: The Ivalice Chronicles en Citizen Sleeper 2: Starward Vector. Het geheel voelt als een momentopname van een jaar waarin elk type speler iets bijzonders kon vinden. Door te kijken hoe deze keuzes in elkaar grijpen en waarom Donkey Kong: Bananza en Mario Kart World zo hoog eindigden, zie je hoezeer 2025 toebehoorde aan zowel gedurfde nieuwe ideeën als gepolijste comfort food van de grootste namen in de gamewereld.
De lijst van Rolling Stone voor 2025 laat zien hoe wild het jaar echt was
Als je een stap terugdoet en naar de volledige ranglijst kijkt, wordt duidelijk dat 2025 een van die zeldzame jaren was waarin bijna elke maand een zwaargewicht klaarstond. Rolling Stone kroont Clair Obscur: Expedition 33 tot nummer één, gevolgd door Hades II op twee en Donkey Kong: Bananza op drie, voordat het langs namen rolt als Dispatch, Ghost of Yōtei, Blue Prince, The Hundred Line: Last Defense Academy, Death Stranding 2: On The Beach en Ball x Pit. Alleen al de top vijftien is een touwtrekwedstrijd tussen ambitieuze rollenspelavonturen, experimentele action-sandboxes en strakke, fijn afgestelde ervaringen. Verder naar beneden vind je South of Midnight, Hollow Knight: Silksong, Mario Kart World, Shinobi: Art of Vengeance, Battlefield 6 en Ninja Gaiden 4, wat laat zien hoe druk het veld werkelijk was. Zelfs in het onderste deel is nog ruimte voor Fatal Fury: City of the Wolves, Absolum, Despelote, The Séance of Blake Manor, Split Fiction, Citizen Sleeper 2: Starward Vector, Rematch, Final Fantasy Tactics: The Ivalice Chronicles en tot slot Silent Hill: F. Als je naar die spreiding kijkt, is het duidelijk dat deze ranglijst probeert een volledig jaar te vangen, en niet alleen een enkel genre of een enkele trend achterna jaagt.
Hoe Clair Obscur: Expedition 33 de top van de ranglijst bereikte
Dat Clair Obscur: Expedition 33 op nummer één staat, zal niemand verrassen die het hele jaar door de award-seizoenen en verkooplijsten in de gaten heeft gehouden. De turn-based structuur grijpt terug op een lange geschiedenis van klassieke rollenspellen, maar de schilderachtige, droomachtige wereld en slimme realtime wendingen rond verdediging en timing geven de game een persoonlijkheid die van het scherm afspat. Critici en spelers schaarden zich erachter omdat het tegelijk zelfverzekerd en modern aanvoelt, terwijl het zijn inspiratiebronnen met respect behandelt – iets wat lastiger is dan het lijkt. Het verhaal leunt eerder op melancholie en surrealisme dan op simpele powerfantasie, en nodigt je uit om stil te staan bij kleine details en rustige momenten tussen de grote set-pieces door. Wanneer een game op zowel emotioneel als mechanisch vlak zo sterk weet te raken, wordt het al snel het ankerpunt van dit soort lijsten. De beslissing van Rolling Stone om het helemaal bovenaan te plaatsen, onderstreept hoe Expedition 33 is uitgegroeid tot een soort shorthand voor wat 2025 bracht: verrassingen, verfijning en de bereidheid risico’s te nemen zonder het plezier uit het oog te verliezen.
Hades II versterkt de moderne roguelike-obsessie
Direct achter Expedition 33 staat Hades II op de tweede plaats, wat veel zegt over hoe stevig roguelike-design inmiddels in de mainstream is verankerd. De oorspronkelijke Hades overtuigde al een enorm publiek dat herhaalde runs kunnen aanvoelen als het bingewatchen van een geweldige tv-serie, waarbij elke poging meer karaktermomenten en wereldopbouw blootlegt. Het vervolg zet nog sterker in op dat ritme door Melinoë, een nieuwe protagonist met eigen motieven en onzekerheden, in de spotlights te zetten, terwijl het alles wat mechanisch werkte in het origineel verder verfijnt. Goddelijke boons voelen scherper, wapenaspecten hebben meer persoonlijkheid en de wereld tussen de runs door biedt rijkere keuzes, zodat je altijd iets hebt om naar uit te kijken – of je nu net een baas hebt verslagen of bent gestorven aan een onnozele fout. Dat Rolling Stone Hades II zo hoog uitlicht, maakt duidelijk dat razendsnelle gevechten en een structuur die herstarten aanmoedigt allang geen niche-smaak meer zijn. Ze vormen een centraal onderdeel van hoe mensen tegenwoordig graag spelen, en dit vervolg laat zien hoeveel ruimte er nog is om binnen dat stramien verder te evolueren.
Donkey Kong: Bananza als Nintendo’s verrassende platformkrachtpatser
Met Donkey Kong: Bananza op de derde plaats begint Nintendo’s jaar pas echt zijn spieren te laten zien. Een nieuw 3D-project rond Donkey Kong had gemakkelijk kunnen teren op bananengrapjes en junglenostalgie, maar Bananza benadert de serie met het soort inventief leveldesign dat je normaal met Mario’s wildste uitstapjes associeert. De werelden voelen compact en speels aan, vol kleine physics-grapjes, omgevingspuzzels en optionele routes die je belonen als je in elke hoek zit te peuteren. De besturing heeft een log, zwaar gevoel dat past bij Donkey Kong’s persoonlijkheid, maar geeft toch ruimte voor verrassende uitbarstingen van wendbaarheid als je zijn rol-sprongen, liaanzwieren en tag-teamcombo’s onder de knie krijgt. Door Bananza direct achter twee enorme rollenspelreleases te plaatsen, stuurt Rolling Stone een simpele boodschap: dit is geen bijgerecht in Nintendo’s line-up, maar een van de hoofdgangen van het jaar. Voor iedereen die met het personage is opgegroeid maar de serie onderweg is kwijtgeraakt, is het zien van deze game naast de grootste lievelingen van critici een stevige aansporing om weer de boomtoppen in te klimmen.
Mario Kart World bewijst dat Nintendo’s racekroon veilig is
Scroll je verder naar beneden in de lijst, dan kom je Mario Kart World tegen op de dertiende plaats – nog steeds een enorme prestatie als je bedenkt hoe vol het veld daarboven is. Na jaren waarin Mario Kart 8 Deluxe de huiskamers domineerde, had Nintendo meer nodig dan mooiere circuits om een nieuw deel op Nintendo Switch 2 te rechtvaardigen. World beantwoordt die uitdaging door de serie uit te rollen over een open structuur waarin stadsstraten, plattelandsweggetjes en wilde offroad-sluiproutes samenkomen in één grote speeltuin. Races met maximaal vierentwintig coureurs laten de startgrids aanvoelen als overvolle concerten, vol potentiële chaos waarin één fout je meteen een heel eind in het klassement kan doen terugvallen. Tegelijkertijd stapelt de game nieuwe modi, kostuums en manieren om door de wereld te reizen op elkaar, zodat fans ook een reden hebben om te verkennen als ze niet in de stemming zijn voor competitieve races. Dat Rolling Stone Mario Kart World midden in zo’n overvolle ranglijst erkent, laat zien dat vertrouwde kost nog steeds een plek aan tafel verdient wanneer een langlopende serie echt opnieuw wordt uitgevonden.
Verse namen als Dispatch, Ghost of Yōtei en Blue Prince
Naast de duidelijke headliners schuilt een groot deel van het plezier van zo’n ranglijst in de namen die misschien nog niet bij iedereen op de radar staan. Dispatch, Ghost of Yōtei en Blue Prince zijn precies van die keuzes: projecten die sterke esthetiek combineren met een uitgesproken haakje, in plaats van alles voor iedereen te willen zijn. Het zijn de games die je bij vrienden opwerpt wanneer je net iets te zelfverzekerd en heel goed op de hoogte wilt klinken. Dat Rolling Stone ze in het bovenste derde deel van de lijst plaatst, stuurt een duidelijk signaal dat 2025 niet alleen draaide om vervolgen en gevestigde mascottes. Het was ook een jaar waarin nieuwe ideeën door de ruis heen braken, of dat nu kwam door ongewone pacing, gedurfde visuele keuzes of systemen die geduld en nieuwsgierigheid belonen in plaats van pure reflexen. Lijsten als deze staan of vallen met de vraag of ze je doen denken: ‘Die moet ik echt eens proberen,’ en deze drie kanshebbers slagen daar precies in.
Indiesmaak van Ball x Pit, Despelote en andere kleinere hits
Het zou gemakkelijk zijn voor een ranglijst van een groot tijdschrift om kleinere projecten te negeren ten gunste van enorme marketingbudgetten, maar dat is hier niet het geval. Ball x Pit duwt zich de top tien in met zijn vreemde maar ongelooflijk bevredigende mix van blokkenbrekende actie en city-builder-achtige metavoortgang, een combinatie die op papier vreemd klinkt maar in de praktijk snel gevaarlijk verslavend wordt. Despelote duikt later op als een nieuwe reminder dat omvang niet altijd gelijkstaat aan impact, zeker niet wanneer een game leunt op aardse verhalen en alledaagse details. Deze posities suggereren dat Rolling Stone oog had voor de hoeken van het landschap waar experimentele mechanics en ongewone structuren leven. Voor spelers die graag afwisselen tussen blockbusters en strak gefocuste ervaringen, is het een fijne bevestiging om deze namen naast Death Stranding 2 of Battlefield 6 te zien staan: stille genialiteit kan schouder aan schouder staan met de luidste releases in de zaal.
Grote vervolgen en actie-favorieten buiten Nintendo’s ecosysteem
Hoewel Nintendo’s aanwezigheid op de lijst begrijpelijkerwijs de aandacht van Switch 2-eigenaars trekt, onderstreept de ranglijst ook hoe sterk 2025 was voor spelers op andere platformen. Death Stranding 2: On The Beach zet Hideo Kojima’s eigenaardige mix van eenzame tochten en hoogdravende verhalen voort, verdient een plek in de top tien en bevestigt opnieuw dat er nog steeds ruimte is voor grote, vreemde projecten met blockbuster-productiewaarden. Verder naar beneden dragen Battlefield 6 en Ninja Gaiden 4 de fakkel voor spelers die snedige reflexuitdagingen en explosief spektakel willen, terwijl Fatal Fury: City of the Wolves de klassieke vechtgame-energie levend houdt met precieze inputs en competitieve diepgang. Dit zijn elk op hun eigen manier comfortseries, maar ze verschijnen met genoeg nieuwe systemen, modi en technische verfijning om relevant te blijven in een jaar vol stevige concurrentie. Dat Rolling Stone ze door de hele lijst heen weeft, laat zien dat het blad zowel risicovolle experimenten als vertrouwde powerfantasieën wil vieren, zonder de ene automatisch hoger te waarderen dan de andere.
Strategie, tactiek en langzaam ontbrandende verhalen in de line-up
Een van de meest bemoedigende aspecten van de ranglijst is hoe er ruimte wordt gemaakt voor langzamere, bedachtzame ervaringen naast zenuwslopende actie. Final Fantasy Tactics: The Ivalice Chronicles brengt roostergebaseerde gevechten en politieke intriges terug op een manier die zowel langeterminfans aanspreekt als nieuwe spelers die de wereld van Ivalice misschien alleen via andere spin-offs hebben leren kennen. Citizen Sleeper 2: Starward Vector zet zijn mix van tabletop-achtige dobbelsteenworpen en verhalend rollenspel voort, waarbij schaarste en lastige keuzes ervoor zorgen dat zelfs kleine beslissingen zwaar wegen. Rematch voegt zijn eigen twist toe aan competitieve formats en herinnert iedereen eraan dat spelen tegen een menselijk brein je nog steeds vaker kan verrassen dan welk gescript gevecht dan ook. Door deze titels ruimte te geven, laat Rolling Stone zien dat 2025 niet alleen draaide om instant bevrediging. Het jaar was ook van de mensen die graag eindeloos sleutelen aan builds, tobben over beurtvolgorde en langzaam ontbrandende verhalen opslurpen tijdens stille nachtsessies.
Horror, hauntings en hoe Silent Hill: F de lijst afsluit
Elke goede ranglijst heeft een beklemmende slotnoot nodig, en Silent Hill: F levert die precies door de lijst af te sluiten op de vijfentwintigste plaats. Onderaan eindigen betekent niet dat de game maar een bijzaak is. In plaats daarvan werkt het als een soort curtain call voor de donkere kant van het jaar, waar psychologische horror, sluipende angst en ongemakkelijke beelden een thuis vinden. Daarnaast strooien The Séance of Blake Manor en Split Fiction hun eigen smaken van bovennatuurlijke onrust en verhalend experiment door het aanbod, zodat spelers meer dan één manier hebben om zichzelf de stuipen op het lijf te jagen. Deze keuzes herinneren ons eraan dat horror zich blijft vernieuwen, en verschuift van simpele jump scares naar sfeergedreven ervaringen die onder je huid kruipen en daar lang na de aftiteling blijven hangen. Eindigen met Silent Hill: F voelt passend, omdat het de ranglijst afsluit met een licht ontwrichtende noot – het soort sluimerende spanning dat je doet grijpen naar iets fel en kleurrijks als Mario Kart World als palate cleanser.
Wat de keuzes van Rolling Stone ons vertellen over Nintendo in 2025
Als je de ranglijst als geheel bekijkt, springt één rode draad er steeds weer uit: Nintendo deed in 2025 veel meer dan oude merken op nieuwe hardware opfrissen. Donkey Kong: Bananza en Mario Kart World zijn geen beleefde knikjes naar nostalgie, maar centrale ervaringen die de strijd aangaan met enkele van de meest ambitieuze projecten in de industrie. Hun posities in de top drie en top vijftien laten zien dat de overstap naar Nintendo Switch 2 nu al heeft geleid tot releases die critici als essentieel in plaats van optioneel beschouwen. Tegelijk erkent de lijst een hele reeks niet-Nintendo-hits, waardoor die hoge plaatsen verdiend aanvoelen in plaats van automatisch. Voor spelers die zich afvroegen of de nieuwe hardware langzaam op gang zou komen, fungeert de ranglijst van Rolling Stone meteen als geruststelling dat het eerste jaar van het systeem games heeft opgeleverd waarvoor je het graag in huis haalt. Tegelijkertijd schept het hoge verwachtingen voor de volgende golf, want zodra je Donkey Kong en Mario rustig naast Expedition 33 en Hades II ziet zitten, kun je niet anders dan je afvragen welke verrassingen volgend jaar op de lijsten staan te wachten.
Conclusie
De top 25 games van 2025 van Rolling Stone leest als een liefdesbrief aan een jaar waarin bijna elk type speler iets vond om zich in vast te bijten. Van de dromerige, turn-based intensiteit van Clair Obscur: Expedition 33 en de meedogenloze loop van Hades II tot Nintendo’s vrolijke één-twee-klap met Donkey Kong: Bananza en Mario Kart World: de ranglijst viert zowel roekeloze nieuwkomers als gepolijste vervolgen. Kleinere namen als Ball x Pit, Despelote en Blue Prince tonen dat inventieve ideeën nog steeds door alle ruis heen kunnen breken, terwijl horror- en strategietitels de randen van de lijst scherp en verrassend houden. Voor Nintendo-fans in het bijzonder is het zien van twee vlaggenschepen van het bedrijf zo hoog tussen zulke felle concurrentie een reminder dat het Switch 2-tijdperk in stijl is begonnen. Voor iedereen daarbuiten is de lijst een open uitnodiging om terug te kijken op het jaar en misschien één of twee games op te pikken die ongemerkt zijn voorbijgegaan. Als één jaar er al zo uitziet, begint de volgende ronde eindejaarsdiscussies zichzelf nu al te schrijven.
Veelgestelde vragen
- Op welke plek eindigde Donkey Kong: Bananza op de 2025-lijst van Rolling Stone?
- Donkey Kong: Bananza behaalde een indrukwekkende derde plaats op Rolling Stone’s ranglijst van de 25 beste games van 2025, net achter Clair Obscur: Expedition 33 op één en Hades II op twee. Die positie plaatst de game vóór een lange rij blockbustervolgverhalen en fanfavorieten, wat onderstreept hoe sterk critici reageerden op het speelse leveldesign en de gedurfde stap naar volwaardige 3D-platforming op Nintendo Switch 2.
- Hoe hoog eindigde Mario Kart World tussen de favoriete games van Rolling Stone?
- Mario Kart World veroverde de dertiende plek op de lijst, een sterke prestatie in een jaar waarin de concurrentie in vrijwel elk genre hevig was. In het midden van het veld eindigen klinkt misschien bescheiden, maar als je bedenkt dat de game schouder aan schouder staat met namen als Death Stranding 2, Hollow Knight: Silksong en Battlefield 6, wordt duidelijk dat Rolling Stone het beschouwde als een van de essentiële multiplayerervaringen van 2025.
- Waarom veroverde Clair Obscur: Expedition 33 de toppositie?
- Clair Obscur: Expedition 33 verdiende de eerste plaats dankzij een mix van opvallende art-direction, emotioneel geladen storytelling en gevechten die een frisse draai geven aan turn-based gevechten. De game weet tegelijk vertrouwd en experimenteel aan te voelen, put uit klassieke rollenspelinspiraties en voegt timing-gebaseerde elementen en een filmische presentatie toe. Die combinatie sloeg sterk aan bij critici en spelers, waardoor het een logische keuze was om de lijst te dragen.
- Welke niet-Nintendo-games sprongen eruit naast Donkey Kong en Mario Kart?
- Verschillende niet-Nintendo-releases maakten een grote indruk naast Donkey Kong: Bananza en Mario Kart World. Hades II pakte de tweede plaats met zijn snelle runs en rijke cast, Death Stranding 2: On The Beach keerde terug met opnieuw een vreemde en ambitieuze reis, terwijl Battlefield 6, Ninja Gaiden 4 en Fatal Fury: City of the Wolves actie-fans bezig hielden. Aan de rustigere kant boden Final Fantasy Tactics: The Ivalice Chronicles en Citizen Sleeper 2: Starward Vector langzamere, meer doordachte ervaringen.
- Wat zegt deze ranglijst over het eerste jaar van Nintendo Switch 2?
- Dat Donkey Kong: Bananza op drie en Mario Kart World op dertien eindigen, geeft een duidelijk signaal dat het eerste jaar van Nintendo Switch 2 veel meer bracht dan simpele upgrades. Deze games worden behandeld als must-play-ervaringen, in één adem genoemd met enkele van de meest geprezen projecten op andere platformen. Voor iedereen die zich afvroeg of het nieuwe hardware-aanbod de verwachtingen zou waarmaken, suggereren de keuzes van Rolling Stone dat Nintendo nu al een stevig fundament voor de komende jaren heeft gelegd.
Bronnen
- The 25 Best Video Games of 2025, Rolling Stone, 2 december 2025
- Rolling Stone Lists Their Favourite Games Of 2025, My Nintendo News, 2 december 2025
- Mario Kart World for Nintendo Switch 2, Nintendo, 5 juni 2025
- Donkey Kong Bananza, Wikipedia, geraadpleegd op 3 december 2025
- Clair Obscur: Expedition 33, Wikipedia, geraadpleegd op 3 december 2025
- Hades II, Wikipedia, geraadpleegd op 3 december 2025
