De kracht van de Nintendo Switch 2 vergeleken met de Xbox Series S: wat Takuto Edagawa van Koei Tecmo echt onthulde

23 juni 2025
Nintendo Switch 2
7 min.
WhatsAppMessengerLinkedInRedditPinterestBufferSMS
De kracht van de Nintendo Switch 2 vergeleken met de Xbox Series S: wat Takuto Edagawa van Koei Tecmo echt onthulde

Samenvatting:

De Nintendo Switch 2 is omgeven door speculatie, maar een recent interview met Koei Tecmo-producer Takuto Edagawa geeft ons eindelijk een gefundeerde vergelijking: de pure kracht van de console ligt dichter bij de Xbox Series S dan bij de PlayStation 4. Die ene opmerking herschept de verwachtingen van ontwikkelaars, uitgevers en gamers. Door te duiken in CPU- en GPU-cijfers, DLSS-upscaling, geheugenbandbreedte en architectonische eigenaardigheden, zien we waarom de Series S – en niet de PS4 – nu als realistische maatstaf dient. Deze discussie schetst ook hoe ports van moderne AAA-titels kunnen overstappen naar Nintendo’s hybride apparaat, welke compromissen er nog zijn en waarom handheldprestaties nog steeds belangrijk zijn. Uiteindelijk schetst Edagawa’s inzicht een bemoedigend beeld voor de toekomstige bibliotheek van de Switch 2, zonder al te veel wonderen te beloven.

De kracht van de Nintendo Switch 2: het perspectief van de ontwikkelaar

Toen Takuto Edagawa sprak over de kracht van de Nintendo Switch 2, doorbrak hij maanden van geruchten met één enkele vergelijking: “Dichter bij de Series S.” Die zin is van kracht, omdat Edagawa actief titels op het platform uitbrengt, waardoor hij hands-on ervaring heeft die weinig buitenstaanders hebben. Door de Switch 2 naast de Xbox Series S te plaatsen, positioneert hij Nintendo’s nieuwe hybride in de discussie over moderne consoles in plaats van in de arena van de PS4 van de vorige generatie. Het geeft aan dat ontwikkelaars dezelfde basislijn kunnen nastreven als Microsofts budgetgerichte huidige generatie consoles, waardoor er nieuwe mogelijkheden ontstaan ​​voor gedeelde enginecode, asset pipelines en prestatiedoelen. Kortom, Edagawa’s opmerking is minder opschepperij en meer een pragmatisch lichtpuntje voor studio’s die al optimaliseren voor de Series S.

Inzicht in de pure rekenkracht

Rauwe rekenkracht combineert CPU-doorvoer, GPU-shaderaantallen, geheugenbandbreedte en architecturale efficiëntie. Het is verleidelijk om alles te reduceren tot teraflops, maar Edagawa’s waarschuwing – “Het is moeilijk te generaliseren” – herinnert ons eraan dat prestaties voortkomen uit een symfonie van onderdelen. Switch 2 maakt gebruik van Nvidia’s Ampere-afgeleide SOC met Tensor-cores voor DLSS, een functie die de Series S mist, terwijl de Series S hogere, aanhoudende CPU-kloksnelheden biedt. “Naderbij” betekent dus niet identiek. Het suggereert juist overlappende prestatie-enveloppen, waarbij Switch 2 onder vergelijkbare workloads vergelijkbare frame targets kan renderen zodra DLSS-reconstructie en dynamische resolutieschaling van kracht zijn. Die nuance is belangrijk voor studio’s die pariteitsbuilds willen leveren zonder hun tech stack helemaal opnieuw te moeten schrijven.

Waarom Serie S de maatstaf is

Series S dient als minimale specificatie voor Xbox voor deze consolegeneratie, wat betekent dat de meeste AAA multiplatform engines al optimalisatiepaden bevatten voor de 20 CU RDNA 2 GPU en 224 GB/s geheugenbandbreedte. Als de GPU van de Switch 2 onder die ruwe cijfers blijft, maar toch de grond terugwint via DLSS en slimmer energiebeheer, blijft het een verstandige keuze om de Series S als doelwit te nemen. Ontwikkelaars kunnen de textuurresolutie bescheiden verlagen, raytracinglagen inkorten en vertrouwen op tijdelijke upscaling om de visuele kloof te overbruggen – net zoals ze dat doen tussen de Series S en de Series X. Ports worden daardoor eerder een oefening in selectief compromis dan een moeizaam herschrijven.

CPU-vooruitgang in Switch 2

Nintendo’s overstap naar een 8-core CPU-architectuur vertegenwoordigt een generatiesprong ten opzichte van het verouderde ARM-kwartet van de originele Tegra X1. Hoewel de kloksnelheden onder die van de Zen 2-cores in de Series S liggen, zijn de IPC-winsten ten opzichte van de voorganger van de Switch aanzienlijk. Benchmarks die zijn gelekt via moederbord-teardowns laten zien dat single-core scores bijna drie keer zo hoog zijn als die van de PS4 en multi-core scores die moderne mid-range pc-laptops benaderen. Dat is belangrijk voor uitgebreide open-world games waar AI, physics en asset streaming CPU-tijd opslokken. Studioleiders hoeven logische systemen niet langer te herschrijven om binnen de grenzen van handhelds te blijven. In plaats daarvan kunnen ze bestaande threaded pipelines gebruiken en tegelijkertijd de thermische budgetten in de gaten houden.

Efficiëntie versus frequentie

De ARM-cores van de Switch 2 benadrukken efficiëntie: een lager wattage per cyclus bespaart de batterij, waardoor Nintendo de vormfactor slank kon houden. De Series S kan hogere frequenties bruut forceren omdat hij zich onder de tv bevindt met een constante stroomtoevoer. Mobile-first silicium wint echter aan prestatie-per-watt-voordelen, vooral in combinatie met geavanceerde slaapstanden en gedetailleerde frequentieschaling. Tijdens gameplayscènes met minder CPU-belasting – denk aan dialogen of menu’s – schakelt de Switch 2 geruisloos terug, waardoor de batterij wordt gespaard zonder tussenkomst van de gebruiker. Ruwe kloksnelheden zijn dus niet het hele verhaal; slimme planning vergroot de effectieve kloof tussen handheld- en dockgebruik zonder dat dit ten koste gaat van de speeltijd.

GPU Muscle en Nvidia-partnerschap

Nvidia’s Ampere DNA biedt 1536 CUDA-cores, RT-cores voor raytracing op instapniveau en Tensor-cores die DLSS 3 aandrijven. In dock kan de Switch 2 tot wel 3,5 TFLOPS aan, waarmee hij net onder de 4 TFLOPS van de Series S komt. De handheldmodus beperkt de frequentie, maar leunt meer op DLSS om 60 fps bij 1080p te behouden. Cruciaal is dat Nintendo’s DirectStorage-achtige API snelle decompressie van assets op de GPU mogelijk maakt, waardoor IO-knelpunten die veel voorkomen in open-world games worden verminderd. Die synergie – snelle decompressie plus AI-upscaling – zorgt ervoor dat grote games met een beperkte footprint kunnen draaien en toch scherpe beelden kunnen leveren op een 7,9-inch scherm. Het betekent ook dat poorten minder belasting betalen over opslag, omdat 4K-texturen optionele downloads kunnen zijn in plaats van verplichte installaties.

Geheugenbandbreedte en opslaginnovaties

De Switch 2 wordt geleverd met 12 GB unified LPDDR5X RAM met een snelheid tot 256 GB/s – minder dan de Series S, maar aanzienlijk hoger dan de GDDR5 van de PS4. Ontwikkelaars krijgen zo ruimte voor texturen met een hogere resolutie en complexere scènegeometrie zonder het budget te overschrijden. Nintendo’s NVMe-cartridgeformaat biedt leessnelheden die bijna drie keer zo hoog zijn als die van de originele Switch-gamecards, wat zorgt voor korte opstarttijden en minder laadschermen. Omdat de cartridges nog steeds solid-state flash gebruiken, profiteren fysieke verzamelaars van snellere installaties dan consoles met een schijf die afhankelijk zijn van verplichte HDD-overdrachten. Samen overbruggen deze geheugen- en opslagverbeteringen kritieke hiaten die ooit ambitieuze ports zoals The Witcher 3 of Doom Eternal op de eerste Switch in de weg zaten.

Hoe de verklaring van Edagawa de portering beïnvloedt

Gamestudio’s staan ​​of vallen bij budgetprognoses. De wetenschap dat de Switch 2 aansluit bij de Series S, stelt producenten in staat om Nintendo’s platform in dezelfde SKU-familie te plaatsen. De down-rez pipelines voor assets, budgetten voor physics-simulatie en de limieten voor shadercomplexiteit blijven grotendeels ongewijzigd, waardoor de manuren die anders besteed zouden worden aan het op maat maken van een low-end build, drastisch worden teruggebracht. Bovendien hebben middleware-leveranciers – van Unreal Engine tot Unity en Snowdrop – al schakelaars beschikbaar voor “Xbox Series S”-profielen. Door simpelweg een “Switch 2”-vinkje toe te voegen dat de meeste standaardinstellingen van de Series S overneemt, worden de certificeringstermijnen versneld en kan QA zich richten op specifieke randgevallen voor handhelds, zoals temperatuurbeperking en Joy-Con-latentie.

Prestaties uit de praktijk

Stel je een open-world RPG voor die mikt op 1440p en 60 fps op de Series S. Op de Switch 2 in dock zou een ontwikkelaar kunnen streven naar een interne resolutie van 1080p met DLSS-upscaling naar 1440p, waarbij de doelstelling van 60 fps behouden blijft. Een handheld zou intern 720p kunnen draaien, via DLSS naar 1080p kunnen upgraden en op 40 fps kunnen vastzetten om de thermische belasting te compenseren. De belasting van assets, lichtstromen en de dichtheid van mensenmassa’s blijven in alle modi identiek, wat de QA vereenvoudigt. Indie-projecten die al meer dan 120 fps halen op de Series S, krijgen ondertussen de mogelijkheid om de batterijduur van de handheld te verdubbelen door de framerate te beperken zonder de code aan te passen. Deze pragmatische scenario’s onderstrepen waarom Edagawa’s vergelijking relevant is: het biedt een concrete prestatie-indicator voor de planning.

Balanceren tussen handheld- en dockmodus

Nintendo’s hybride identiteit vereist nog steeds een doordachte powerscaling. De dockmodus heft de stroomlimieten op, waardoor hogere GPU-kloksnelheden en geheugenbandbreedte mogelijk zijn, terwijl de handheldmodus efficiëntie bevordert. Dynamische resolutieschaling, variabele rate shading en DLSS-framegeneratie vormen de toolkit die ontwikkelaars gebruiken om deze overgang soepel te laten verlopen. Belangrijk is dat Edagawa’s opmerking “dichter bij de Series S” voornamelijk van toepassing is op de dockmodus; handhelds blijven onvermijdelijk achter, maar niet generaties lang. Spelers kunnen visuele gelijkwaardigheid met Series S-titels verwachten bij een lagere resolutie, vergelijkbaar met hoe Steam Deck omgaat met moderne pc-releases. Voor reizende gamers voelt die afweging meer dan eerlijk.

Wat het betekent voor externe ontwikkelaars

Historisch gezien hadden Nintendo-platforms moeite met het gelijktijdig lanceren van games van derden vanwege unieke hardwarebeperkingen. De nieuwe power tier van de Switch 2 doorbreekt veel van die barrières. Engines die op de Series S draaien, kunnen met beperkte aanpassingen probleemloos op de Switch 2 compileren, wat uitgevers aanmoedigt om releases op dezelfde dag goed te keuren. Voor live-service games betekent pariteit een uniforme updatefrequentie en een gezondere spelerspool. Zelfs high-fidelity franchises zoals Resident Evil en Call of Duty hebben nu een duidelijker pad, mits ontwikkelaars DLSS en dynamisch laden van assets omarmen. Edagawa’s verklaring fungeert daarom ook als een informele uitnodiging: “Het water is warm, spring erin.”

Vooruitkijken: de Switch 2-bibliotheek toekomstbestendig maken

Nu ontwikkelaars de Series S in 2026 en daarna steeds verder pushen, zal de Switch 2 voor grotere uitdagingen komen te staan. Nvidia’s AI-gerichte roadmap impliceert echter dat DLSS-versies de levensduur van de console zouden kunnen verlengen via software-updates. Nintendo zou ook hogere energieprofielen kunnen inschakelen via optionele koeldocks, net zoals laptopfabrikanten “turbo”-modi aanbieden. Met doordachte middleware-ondersteuning en consistente optimalisatie zou de Switch 2 comfortabel mee moeten kunnen liften op de mid-cycle golf voordat hardwaresprongen van de volgende generatie de kloof vergroten. Voorlopig geeft de convergentie rond de Series S studio’s een solide basis en kunnen gamers uitkijken naar een catalogus die ondenkbaar was op de originele Switch.

Conclusie

Takuto Edagawa’s simpele vergelijking beslecht niet alleen internetdebatten, maar brengt ook het ontwikkelingslandschap voor Nintendo’s volgende hoofdstuk in kaart. Door de Switch 2 qua pure kracht af te stemmen op de Xbox Series S, stelt hij uitgevers gerust, maakt hij spelers enthousiast en daagt hij technici uit om DLSS, slimmere CPU-planning en snellere IO te benutten. Het resultaat is een hybride console die klaar is om een ​​technisch gesprek aan te gaan met de huidige generatie systemen, maar toch de pick-up-and-play-charme behoudt die alleen Nintendo biedt.

Veelgestelde vragen
  • Betekent “dichter bij Series S” dat de Switch 2 beter presteert dan de PS4?
    • Ja. Benchmarklekken plaatsen de CPU en GPU van de Switch 2 boven die van de PS4, maar blijven iets achter bij de Series S, wat een comfortabele voorsprong op de console van de achtste generatie bevestigt.
  • Zal elke Xbox Series S-game op de Switch 2 draaien?
    • Niet automatisch. Ontwikkelaars moeten nog steeds optimaliseren voor handheld-thermo, geheugenlimieten en cartridge-opslag, maar de moeilijkheidsgraad van het overzetten daalt aanzienlijk in vergelijking met de originele Switch.
  • Hoe belangrijk is DLSS voor Switch 2?
    • Cruciaal. DLSS-upscaling en framegeneratie compenseren lagere GPU-ruwe aantallen, waardoor gedockte games de visuele getrouwheid van Series S benaderen zonder het stroombudget te overschrijden.
  • Is raytracing mogelijk op Switch 2?
    • Raytracing op instapniveau is mogelijk in de docked-modus, hoewel de meeste studio’s deze functie reserveren voor reflecties en schaduwen in plaats van voor volledige globale belichting.
  • Kunnen toekomstige firmware-updates de prestaties verbeteren?
    • Potentieel. Nvidia’s DLSS-pijplijn evolueert via software, en Nintendo kan de stroomlimieten voor docks verhogen met aangepaste accessoires, waardoor de concurrentiepositie van de Switch 2 wordt vergroot.
Bronnen
WhatsAppMessengerLinkedInRedditPinterestBufferSMS