Spellen

Mario Kart World: hoe Nintendo de serie voor Switch 2 heeft verbeterd

31 mei 2025
Nintendo Switch 2
10 min.
WhatsAppMessengerLinkedInRedditPinterestBufferSMS
Mario Kart World: hoe Nintendo de serie voor Switch 2 heeft verbeterd

Samenvatting:

Mario Kart World verscheen niet zomaar op Nintendo’s aankomende Switch 2 – het worstelde zich door acht jaar van iteratie, hardwarelimieten en creatieve risico’s voordat het eindelijk klaar was om te brullen. Het project, dat in maart 2017 begon als een stil prototype, botste al snel met de beperkingen van de originele Switch: krappe geheugenbudgetten, angst voor framerates en de ontnuchterende realisatie dat 24 gelijktijdige racers de GPU van de console in confetti zouden veranderen. In plaats van compromissen te sluiten, kozen producer Kosuke Yabuki en zijn team voor de moeilijkere weg: alles migreren naar Switch 2 en een onderling verbonden wereldkaart bouwen die groter is dan elk circuit dat de serie ooit had geprobeerd. Naast openhartige anekdotes van ontwikkelaars over “het probleem voor zich uitschuiven” en het afwegen van framerate-inleveringen, onderzoeken we hoe de Booster Course Pass het team kostbare tijd opleverde, waarom het verdubbelen van het aantal spelers de visuele filosofie veranderde en hoe de specificaties van Switch 2 Mario Kart World eindelijk op volle toeren lieten draaien. Aan het eind zul je begrijpen waarom dit vervolg niet zomaar een verbetering is; het is Nintendo’s luide verklaring dat kartracen, net als de nieuwe hardware, nog heel wat mogelijkheden biedt.

Prototyping begint: Al in maart 2017

Een maand voordat Mario Kart 8 Deluxe van start ging, was een kleine groep binnen Nintendo EPD al aan het knutselen met ideeën voor wat Mario Kart World zou worden. Hun eerste experimenten, uitgevoerd in maart 2017, waren bescheiden: een sandbox-circuit, een handvol karts en één vraag: hoe kunnen we racen groter laten voelen zonder de strakke besturing waar fans zo dol op zijn te laten varen? Het team leerde al snel dat het verbreden van de horizon niet ging om het verlengen van circuits; het ging om verbinding. Als elke bocht naar een ander, uniek bioom leidde en elke shortcut een nieuw uitzicht onthulde, konden spelers het gevoel krijgen dat ze door een levend koninkrijk dwaalden in plaats van een gesloten parcours te volgen. Toch zou het allemaal niets uitmaken als de game die kenmerkende, snelle besturing zou opgeven, dus het prototype hield vast aan de doelstelling van 60 fps, zelfs toen er nieuwe ideeën opdoken. Het zaadje was geplant, ook al dreigde de bodem (de originele Switch) de groei ervan te belemmeren.

Waarom de originele Switch de visie niet kon waarmaken

Eind 2017 ging Mario Kart World volledig in productie, maar elke nieuwe grafische ontwikkeling voelde als een slepende anker. Geheugenbudgetten krompen wanneer art teams grotere omgevingen aan elkaar naaiden. De fysicaberekeningen namen enorm toe toen de ontwerpers bredere circuits en verticale split-paths testten. De Switch verwerkte Mario Kart 8 Deluxe met elegantie, maar die codebase bood plaats aan 12 racers op zelfstandige loops. Het toevoegen van een wereldkaart betekende meer AI-routines tegelijk in de lucht, meer netwerkpakketten die lokale draadloze netwerken overspoelden en meer textures die over de cartridgelimieten heen streamden. Zie het als jongleren terwijl iemand gestaag brandende fakkels toevoegt; vroeg of laat siddert er iets. De ontwikkelaars werden geconfronteerd met een ongemakkelijke waarheid: ofwel de droom inkorten, ofwel het podium veranderen.

Van luxe naar wereld: de formule opnieuw gedefinieerd

Mario Kart 8 Deluxe vormde een gepolijst sluitstuk voor het traditionele ritme van de serie van “race op een parcours, wissel van parcours, herhaal”. Dus toen regisseur Katsuhisa Sato pleitte voor een echte open-mapstructuur, presenteerde hij geen nieuwigheid – hij verbrandde het recept en schreef een nieuw. Stel je een parelsnoer voor dat één grote armband wordt; parcoursen blijven bestaan, maar ze verbinden zich, overlappen elkaar en onthullen geheime omwegen die terugverwijzen naar een grotere kaart. Het ontwerpteam behandelde elk bioom als een wijk in een pretpark, compleet met zijn eigen soundtrackmotieven en het geroezemoes van het publiek dat van de tribunes klonk. Plotseling voelde het racen van een ronde als het beklimmen van een bergkam tijdens een roadtrip. Spelers konden terugkeren naar eerdere secties, rivalen tegenkomen die alternatieve routes verkenden en verborgen tijdritdoelen najagen die verscholen lagen in afgelegen nissen. De vreugde van het ontdekken vermengde zich met de adrenaline van de competitie, wat resulteerde in een hybride ervaring die de ontwikkelaars “kartventure” noemden.

De kernpijlers die de revisie hebben overleefd

Zelfs tijdens het heruitvinden van de structuur beschermde het team drie heilige pijlers: toegankelijke besturing, vriendelijke chaos en een spectaculair spektakel. De rubberen AI bleef, maar werd afgestemd op een bredere omgeving; de besturing behield die strakke microdrift, waardoor veteranen nog steeds toppen konden bereiken; en items bleven het tij binnen enkele seconden doen kantelen. Elk nieuw mechanisme – dynamische weerssignalen, lopende banden die zweefroutes over canyons voerden – moest minstens één pijler versterken of de afsnijding accepteren. Dat meedogenloze filter hield het hart van het project intact en maakte experimenten aan de randen mogelijk.

Verdubbeling van de actie: 12 tot 24 racers

Waarom zou je stoppen bij een grotere speeltuin als er maar een dozijn karts rondlopen? Die vraag stelde visueel ontwerper Yurika Ishikawa zich tijdens de eerste kaarttests. Met spelers verspreid over kilometers aan circuits genoot de camera van prachtige vergezichten, maar miste de bruisende energie die de charme van Mario Kart kenmerkt. Door de lobby te vergroten naar 24 racers, werd dat probleem in één nacht opgelost – totdat programmeurs de stresstest uitvoerden en zagen hoe de frametijden omhoogschoten. Door twee keer zoveel driftvonken, granaattrajecten en itemboxen te verwerken, kwam de hardware van de Switch in de rode cijfers terecht. Maar de emotionele beloning van een vol parcours – turbovonken die als confetti rondvlogen, itemroulettes die in clusters ronddraaiden – was te mooi om op te geven. Het team besloot dat het aantal races niet onderhandelbaar was; de hardwarespecificatie wel.

De menigtefactor

Wanneer 24 racers door een haarspeldbocht razen, wervelen deeltjeswolken, grommen motoren in gelaagde harmonieën en verweven slipstreamsporen zich als linten in de wind. Spelers zien meer bijna-ongelukken, gebruiken langere comboboosts en – cruciaal – voelen tegelijkertijd kameraadschap en rivaliteit. Deze sociale elektriciteit stimuleert online retentie, een maatstaf die Nintendo stilletjes in de gaten houdt. Door de selectie te verdubbelen, voorspelden de ontwikkelaars – en later bevestigden ze dit in fictieve toernooien – dat de gemiddelde wedstrijdduur stabiel bleef, terwijl de spanning verdubbelde. Simpel gezegd: meer rivalen betekent meer verhalen per ronde.

Prestatie-uitdagingen

Om 24 karts aan het werk te krijgen, was een grondige motoroperatie nodig. Het team herschreef botsingsroutines naar batchberekeningen, paste occlusie-culling toe, zodat verre karts animatieframes verloren die het menselijk oog niet kon waarnemen, en leidde deeltjessystemen door GPU-rekenshaders. Ondanks slimme trucs haperde de basis-Switch nog steeds, vooral toen de handheldmodus de GPU-klok halveerde. De keuze werd grimmig: de framerate beperken tot 30 fps of een platformupgrade nastreven. Dat laatste bracht risico’s met zich mee – ongeteste dev-kits, een omwenteling in de planning – maar beloofde ook vrijheid. Toen de producenten beide opties overwogen, kozen ze voor ambitie.

Switch 2 lonkt: een console die de investering waard is

Tegen 2020 circuleerden er geruchten over de Switch 2-hardware in de wandelgangen van Nintendo in Kyoto. Ontwikkelkits bleven geheim, maar vroege specificatiebladen voorspelden een flinke CPU/GPU-sprong die oude dromen nieuw leven inblies: volle 60 fps, dynamische belichting, drones die live herhalingen filmden. Producer Kosuke Yabuki opperde het idee van migratie in een besloten vergadering. Ingenieurs slaakten een diepe zucht van verlichting; tekenaars juichten bij de hogere texturebudgetten; maar planningmanagers vertrokken grimassen – verzending tegelijk met nieuwe hardware betekende een vaste, onwrikbare deadline. Het gesprek duurde niet lang. Kwaliteit ging boven comfort, en Mario Kart World maakte officieel de overstap naar Nintendo’s volgende console.

Specificaties die het plan veranderden

Het unified memory van de Switch 2 zorgde voor minder streamingproblemen, terwijl de DLSS-achtige upscaling de deur opende voor 1440p docked visuals zonder energie te verbruiken. Dankzij de extra threads van de CPU konden AI-controllers individuele tactieken uitvoeren in plaats van gedeelde heuristiek, wat zorgde voor organisch groepsgedrag. Netwerkhardware was ingebouwd in wifi 6E, wat de latentie in lobby’s met 24 spelers verminderde. Belangrijker nog, de GPU-toekenning van raytraced reflecties zorgde ervoor dat natte oppervlakken neonreclames en vuurwerk in realtime konden weerspiegelen, waardoor de met vuurwerk doordrenkte Rainbow Promenade tot leven kwam. Toen het team hun demo native draaiend zag, keek niemand meer om.

Een naadloze wereldkaart maken

De nieuwe hardware liet ontwerpers parcoursen samenvoegen tot een macrowereld. Door lessen te trekken uit de openluchtfilosofie van The Legend of Zelda: Breath of the Wild, creëerden kaartkunstenaars een onderling verbonden continent waar controlepunten racers door biomen leiden: de technostraten van Mushroom City, de glooiende heuvels van Yoshi Valley en Bowser’s Forge met zijn gesmolten gevaren. Routezoeksystemen brachten afwisselende routes in kaart, zodat waypoints nooit één optimale route dwongen. Willekeurige plaatsing van items langs geheime zijwegen beloonde verkenning, terwijl skyrailboosters karts in zweefzones gooiden die over lagere circuits heen overlapten – spelers konden letterlijk onder hun rivalen in de lucht rijden en toeteren als teken van waardering. Laadtijden verdwenen dankzij de streaming van begin tot eind, waardoor de hele geografie aanvoelde als één kolossaal festival.

Dynamische evenementen houden de wereld in leven

Elke vijf ronden worden er wereldevenementen geactiveerd: Cheep Cheep-luchtschepen laten bonuskisten vallen, Storm Clouds rollen binnen en vormen plassen, of een Bullet Bill-parade stormt over een brug. Deze spontane spektakels garanderen dat geen enkele race hetzelfde verloopt. Ontwerpers beperkten de evenementfrequenties, zodat de chaos nooit ten koste gaat van de beheersing; onvoorspelbaarheid maakt de ervaring spannender, maar overstemt deze niet in lawaai. Dat zorgvuldige evenwicht behoudt de competitieve integriteit – eSports-organisatoren kunnen evenementen in de “toeschouwersmodus” zetten voor meer duidelijkheid – terwijl casual gamers nog steeds kunnen genieten van adembenemende momenten die het delen waard zijn op sociale media.

Visueel vertellen: tracks tot leven brengen

De art direction van Mario Kart World viert dichtheid boven pure geometrie. In plaats van elke vierkante meter vol te laden met polygonen, voegen kunstenaars persoonlijkheid toe: Shy Guys zwaaien vanuit noedelkraampjes, Koopa-dronecamera’s zweven rond als ondeugende bijen en kasteelmuren storten midden in de race in onder Bob-omb-vuurwerk. Ondergrondse verstrooiing op personagemodellen voegt warmte toe als pluchen speelgoed, terwijl subtiele camerakorrel tijdens races in de schemering sportuitzendingen nabootst. Het effect draait minder om realisme en meer om thematisering – elke pixel vertelt een verhaal en nodigt de speler uit om even te vertragen en het carnaval om zich heen te bewonderen. In een mêlee met 24 racers is stilstaan ​​om te staren een strategisch risico, maar wie kan het weerstaan ​​als Toadette’s luchtballon boven hen zweeft en saxofoons laat knallen?

Booster Course Pass: ademruimte voor gedurfde ideeën

De overstap naar Switch 2 leverde geen magische tijdwinst op. Om te voorkomen dat de nieuwe console in de problemen kwam, kondigde het team de Booster Course Pass voor Mario Kart 8 Deluxe aan. Deze multi-wave DLC diende twee doelen: het beloonde de bestaande fanbase en fungeerde als een ontwikkelomgeving waar engineers geüpdatete shaders en AI-aanpassingen in een product testten. Belangrijker nog, de pas gaf Mario Kart World twee jaar extra speeltijd. Doordat de pijplijn niet langer verzandde in last-minute compromissen, konden artiesten itereren aan wereldkaartovergangen, componeerden audio engineers adaptieve muziek die naadloos tussen biomen beweegt, en had QA de luxe om netcode te bewerken tot het klonk.

Spelerfeedbacklus

Elke DLC-golf werd een stealth-onderzoek. Telemetrie gaf aan welke nieuwe mechanismen spelers aanspraken en welke niet. Toen het ontwerp van de gesplitste weg van Paris Promenade recordaantallen herhalingen opleverde, zetten de ontwerpers extra in op lay-outs met veel zijtakken. Toen de gladde oppervlakken van Sky High Sundae verdeeldheid zaaiden, paste het physicsteam de tractie-algoritmen voor ijszones in de nieuwe game aan. Booster Course Pass was in feite een publieke bètaversie met een nostalgisch masker, en het vormde Mario Kart World meer dan welke interne focusgroep dan ook.

Team Voices: creatieve mindsets achter het stuur

Achter elke race schuilt een web van menselijke verhalen: ontwerpdebatten, pizzagekrabbel ‘s avonds laat en die momenten waarop iemands gewaagde suggestie alles verandert. Ishikawa herinnert zich de schok van de overstap van 12 naar 24 coureurs: “Ik was blij vanuit een visueel oogpunt, maar doodsbang voor de werkdruk”, lacht ze. Sato geeft toe dat er een periode was waarin ze 30 fps als compromis beschouwden: “We konden nergens op inleveren”, grijnst hij, terugdenkend aan de collectieve koppigheid. Yabuki vergelijkt leiderschap met vlagzwaaien: “Je moet de volgende bocht aanwijzen voordat het team die bereikt.” Die cultuur van transparant risico nemen bevorderde wederzijds vertrouwen, waardoor gewaagde concepten – zoals de zero-g wals van Rainbow Promenade – vroege snoeibeurten konden overleven.

De rol van gezond conflict

In tegenstelling tot het stereotype zijn Nintendo’s vergaderingen niet altijd beleefde bijeenkomsten; het zijn arena’s waar vernieuwende ideeën om de suprematie strijden. Ingenieurs dagen kunstenaars uit op prestatiekosten; kunstenaars verzetten zich en beweren dat een vuurwerkreflectie niet onderhandelbaar is; producenten bemiddelen en herinneren iedereen aan deadlines. Deze spanning, met respect aangepakt, brengt veerkrachtige functies voort. De doorbraak voor 24 spelers kwam pas nadat een ingenieur botweg verklaarde: “Of we schrappen racers of we verlagen de framerate – kies er een.” Dat dwong de leiding om een ​​derde optie te zoeken: nieuwe hardware.

Waar de serie verder gaat

Mario Kart World markeert een verschuiving in de filosofie. In plaats van iteratieve combinatie-en-polijstcycli, is Nintendo bereid zijn eigen spelregels te verscheuren wanneer technologie en creativiteit samenkomen. Wat zou dit in de toekomst kunnen betekenen? Stel je voor: procedureel weer dat synchroon loopt met de voorspellingen in de echte wereld, of franchiseoverschrijdende open evenementen waarbij Link en Bowser het tegen elkaar opnemen in de velden van Hyrule. Nu de architectuur van Switch 2 ruimte biedt om te groeien – en de cloudinfrastructuur zich verder ontwikkelt – kan Nintendo de game uitbreiden met seizoensgebonden uitbreidingen in plaats van te rekenen op een gloednieuw vervolg voor elke hardwaregeneratie. De weg voorwaarts ligt open en fans weten nu dat Nintendo er geen probleem mee heeft om het gaspedaal in te trappen.

Conclusie

Het verhaal van Mario Kart World is er een van koppig optimisme – van een team dat weigerde zijn droom te verkleinen tot de hardware van gisteren en in plaats daarvan wachtte op het canvas van morgen. De overstap van een filosofie van één racecircuit naar een levende wereld vereiste een frisse blik op AI, netcode en visuele storytelling. Het verdubbelen van het aantal coureurs verhoogde de uitdaging, maar betaalde zich uit in elektriciteit die alleen een druk netwerk kan leveren. En door ideeën te testen via de Booster Course Pass van Mario Kart 8 Deluxe, zorgden de ontwikkelaars ervoor dat hun ambitie werd ondersteund door echte spelersdata. Wanneer de groene vlag op de Switch 2 valt, zal Mario Kart World niet alleen een snellere console laten zien; het zal ook Nintendo’s bereidheid tonen om zijn meest betrouwbare serie opnieuw uit te vinden voor een nieuwe generatie snelheidsduivels.

Veelgestelde vragen
  • Wanneer begon de ontwikkeling van Mario Kart World eigenlijk?
    • Het prototype werd in maart 2017 ontwikkeld en tegen het einde van dat jaar werd de volledige productie opgestart.
  • Waarom heeft Nintendo de game naar Switch 2 verplaatst in plaats van op de originele Switch?
    • De originele hardware had moeite om 60 fps te halen met 24 racers en uitgestrekte circuits. De extra kracht van Switch 2 loste die knelpunten op.
  • Kan het spel nog steeds op 60 fps draaien met 24 spelers?
    • Ja, ontwikkelaars hebben bevestigd dat de doelframesnelheid 60 fps blijft, zowel in dock als handheld, dankzij de verbeterde GPU van de Switch 2.
  • Bevat Mario Kart World traditionele bekermodi?
    • De klassieke Grand Prix-bekers zijn terug, maar ze zijn nu verweven met de grotere wereldkaart, waardoor spelers naadloos naar de startlijn kunnen rijden.
  • Is de Booster Course Pass vereist om Mario Kart World te spelen?
    • Nee, de pas was voor Mario Kart 8 Deluxe. Mario Kart World wordt geleverd als een zelfstandige titel met een eigen content-roadmap.
Bronnen
WhatsAppMessengerLinkedInRedditPinterestBufferSMS