Nintendo Switch 2 HDR-instellingen na de update: HGiG, de twee zonnen en de vijf-klik Y-sliderfix

19 december 2025
Nintendo Switch 2
15 min.
WhatsAppMessengerLinkedInRedditPinterestBufferSMS
Nintendo Switch 2 HDR-instellingen na de update: HGiG, de twee zonnen en de vijf-klik Y-sliderfix

Samenvatting:

We hebben het allemaal meegemaakt: we zetten HDR aan, verwachten rijkere highlights en beter contrast, en toch ziet het beeld er op de een of andere manier vlakker uit. Op Nintendo Switch 2 is die “uitgewassen” look bij een deel van de setups een echt ding geweest, vooral in docked play waar ook de eigen verwerking van de tv mee kan spelen. Nintendo heeft aangepast hoe de HDR-calibratie van de Switch 2 zich gedraagt, en dat is belangrijk omdat het bepaalt hoe console en tv het eens worden over helderheid en tone mapping. De snelle winst is makkelijk te onthouden: als de tv HGiG aanbiedt, zet je dat eerst aan vóór je gaat kalibreren. Daarna verhogen we op het eerste HDR-aanpassingsscherm de helderheid totdat de zon rechts verdwijnt. Op het tweede scherm drukken we op Y om de schuifregelaar te tonen en zetten we die op vijf klikken vanaf links.

Die stappen klinken bijna te klein om verschil te maken, maar ze zijn alsof je eindelijk de juiste sleutel in het slot steekt. HGiG is bedoeld om te voorkomen dat de tv opnieuw gaat interpreteren wat de console al probeert te doen, zodat highlights niet twee keer “omgebogen” worden. Het patroon met twee zonnen is in feite de Switch 2 die vraagt: “Waar ligt jouw plafond?” en de verborgen Y-schuif is de Switch 2 die vraagt: “Hoe fel moet normaal wit zijn voordat highlights er echt uitspringen?” Als we beide delen goed doen, gaat HDR zich weer gedragen als HDR: heldere elementen krijgen meer pit, schaduwen houden detail, en het hele beeld voelt minder mistig. We houden ook een korte checklist bij om het resultaat te verifiëren, plus een set snelle fixes voor de meest voorkomende valkuilen, zodat we gewoon kunnen gamen in plaats van schuifjes babysitten.

Wat er veranderde in Switch 2 HDR en waarom het mensen verraste

Dat Nintendo stilletjes displaygedrag verandert, is eigenlijk typisch Nintendo, en Switch 2 HDR is het nieuwste voorbeeld waarbij een kleine systeemtweak een groot visueel verschil kan maken. Het kernpunt is dat het HDR-aanpassingsproces van de Switch 2 is verschoven, en dat is relevant omdat kalibratieschermen alleen bruikbaar zijn als ze zich consistent gedragen op verschillende tv’s. Als dat gedrag niet klopt, gaan we achter het verkeerde doel aan, alsof we een kamer proberen op te meten met een rubberen liniaal. Daarom kan dezelfde console er op de ene tv punchy uitzien en op de andere vreemd bleek, zelfs als beide “HDR-capable” zijn. De praktische takeaway is om niet te panikeren of te overdenken. We behandelen de Switch 2-calibratie als een handdruk tussen twee apparaten: de console vertelt de tv wat hij uitstuurt, en de tv bepaalt hoe hij het toont. Als beide apparaten tegelijk tone mapping doen, verandert die handdruk in twee mensen die door elkaar heen praten. De recente aandacht rond deze instellingen is er vooral omdat de fix herhaalbaar is en geen magische getallen per merk vereist, maar gewoon een logisch proces en één cruciale toggle.

Voor je aan HDR-schuifjes komt, fix eerst de basis

Voordat we aan de leuke kleine zonnetjes komen, willen we dat de basis saai en stabiel is. HDR is kieskeurig, en het wijst graag naar het verkeerde als er iets “off” uitziet. We beginnen met bevestigen dat we echt in een echte HDR-signaalketen zitten: console in de dock naar de tv, de juiste HDMI-ingang, en de game-vriendelijke beeldmodus van de tv. Zie dit als koken op een vlakke kookplaat. Als de pit scheef staat, lost geen enkele hoeveelheid roeren je soep op. We houden ook één doel voor ogen: consistentie. We veranderen niet vijf tv-instellingen en twee console-instellingen tegelijk, want dan weten we nooit wat echt geholpen heeft. Een schone aanpak is simpel: HDR inschakelen op Switch 2, Game Mode inschakelen op de tv, en zorgen dat “verbeter”-features niet stiekem acrobatiek doen op de achtergrond. Als die fundering staat, betekenen de calibratiestappen ook echt iets, en kunnen we vertrouwen op wat we zien.

Gebruik Game Mode en check of HDR echt actief is

Game Mode is niet alleen een latency-schakelaar; het is vaak ook de plek waar de tv zijn HDR-gaminggedrag opslaat, inclusief tone mapping-opties en HGiG op veel modellen. We zetten de tv eerst in de game preset, want kalibreren in een film preset en daarna spelen in game preset voelt alsof je je zadel afstelt en daarna van fiets wisselt. Aan de Switch 2-kant checken we dat HDR aanstaat voor docked play en dat het systeem ook echt een HDR-signaal uitstuurt zodra een HDR-capabele game of het HDR-setupscherm actief is. We letten ook op duidelijke signalen: HDR-indicators op de tv, een wissel van beeldprofiel, en het feit dat de HDR-aanpassingsschermen überhaupt verschijnen. Als HDR niet echt “aan” is, wordt kalibratie een placebo-workout. Het voelt productief, maar er verandert niks in de echte wereld. Zodra HDR actief is en Game Mode geselecteerd is, zijn we klaar om aanpassingen te doen die ook echt blijven hangen.

Zoek HGiG of de dichtstbijzijnde tone-mapping optie

HGiG is de instelling waardoor de rest van het proces ineens op z’n plek valt. De korte versie: HGiG is bedoeld om te voorkomen dat de tv z’n eigen highlight-remapping bovenop wat de console al doet nog eens gaat uitvoeren, zodat de calibratieresultaten van de console betekenis houden. Als de tv HGiG aanbiedt, zetten we het aan vóór we de Switch 2 HDR-aanpassing uitvoeren. Op sommige tv’s staat HGiG er letterlijk zo. Op andere is het effectief “tone mapping uit” of een “tone mapping compensation”-optie in een game optimizer-menu. We behandelen deze stap alsof we autocorrect uitzetten wanneer we een wachtwoord typen. Autocorrect is handig, totdat het met overtuiging precies het ene verandert dat níet veranderd mag worden. Met HGiG aan gedraagt het twee-zonnenpatroon zich voorspelbaarder, en is de kans kleiner dat we eindigen met uitgeblazen highlights of die grijze waas waardoor alles lijkt alsof je door een dun gordijn kijkt.

HGiG in gewone mensentaal: waarom het ertoe doet voor Switch 2

HGiG staat voor HDR Gaming Interest Group, en de reden dat we erom geven is niet het acroniem, maar het werk dat het doet. HDR-games vertrouwen erop dat de console de limieten van de tv kent, zodat de game highlights kan plaatsen waar ze horen in plaats van ze tot één wit vlak te pletten. De HDR-calibratie van de console is in feite het leren van: “Zo helder kan jouw scherm worden voordat details verdwijnen.” Het probleem is dat veel tv’s óók proberen “behulpzaam” te zijn door het beeld nogmaals te tone mappen, met het boosten of comprimeren van highlights naar hun eigen idee van wat mooi is. Die tweede pass kan ongedaan maken wat de console net geleerd heeft, en dat is hoe we eindigen met calibratieschermen die onmogelijk, inconsistent of vreemd uitgewassen voelen. Met HGiG aan zeggen we tegen de tv: “Graag niet twijfelen aan de console. Laat de console de highlight mapping voor games sturen.” Het kan in het begin iets donkerder lijken, maar het is vaak het verschil tussen accuraat contrast en een helder maar mistig zooitje.

De “twee zonnen”-calibratie: wat die schermen echt vragen

De Switch 2 HDR-aanpassingsschermen zien er simpel uit, maar ze stellen twee verschillende vragen. Het eerste scherm gaat over piekhelderheid en clipping: waar stoppen highlights met detail laten zien? Het tweede scherm gaat over de basishelderheid van “normaal wit”, vaak paper white genoemd, en dat beïnvloedt hoe fel menu’s, UI en middentonen ogen ten opzichte van echte highlights. Als we alleen stap één doen, kan HDR nog steeds vreemd aanvoelen omdat het hele beeld in het midden te fel kan zijn, waardoor er minder ruimte overblijft voor highlights om te shinen. Als we alleen stap twee doen, kunnen highlights nog steeds clippen of tegenvallen. Samen maken de twee stappen een gebalanceerde ladder: middentonen zitten comfortabel, en highlights hebben ruimte om eruit te springen zonder te veranderen in een leeg vel printerpapier. Het mooie is dat de Switch 2 ons een duidelijk doel geeft: laat de zon rechts verdwijnen op het eerste scherm, gebruik daarna de Y-schuiftruc op het tweede scherm en eindig op vijf klikken vanaf links.

Eerste scherm: laat de zon rechts verdwijnen

Op het eerste HDR-aanpassingsscherm verhogen we langzaam de helderheid totdat de zon rechts niet meer zichtbaar is. Het doel is niet “laat beide zonnen verdwijnen” of “maak het dramatisch.” Het doel is het punt vinden waarop de rechter zon nét verdwijnt, wat aangeeft dat we bij de drempel zitten waar detail in de felste delen net gaat clippen. Dit is zoals microfoongain instellen: te laag en alles is stil, te hoog en pieken vervormen. We willen die sweet spot waar de felste details precies op de rand zitten, maar niet geplet worden. Met HGiG aan werkt deze stap meestal logischer, omdat de tv niet tegelijk probeert die highlights te remappen terwijl wij aanpassen. We blijven rustig en consistent bewegen, niet paniekerig. Als we doorschieten, gaan we terug en naderen we opnieuw. Zodra de zon rechts weg is, zetten we het vast en gaan we door, omdat deze stap het plafond instelt waar de rest van HDR op leunt.

Tweede scherm: druk op Y en zet de slider op vijf klikken

Het tweede HDR-scherm is waar veel mensen de echte fix missen, omdat de belangrijke bediening niet meteen zichtbaar is. We drukken op Y om een slider te laten verschijnen, en schuiven die naar vijf klikken vanaf links. Dit is geen willekeurig bijgeloof; het is een praktische baseline die helpt voorkomen dat middentonen te fel worden gemaakt, wat één van de redenen is dat HDR er uitgewassen uit kan zien in plaats van punchy. Denk aan HDR als een podium: als het hele podium al vol in het licht staat, voelt de spotlight niet bijzonder. Paper white verlagen naar een verstandig niveau geeft highlights ruimte om op te vallen, zodat felle effecten fel lijken om de juiste reden, niet omdat alles altijd fel is. Vijf klikken vanaf links is makkelijk te herhalen en makkelijk te onthouden, en dat is belangrijk, want zodra we gaan gokken, zitten we elk weekend opnieuw te kalibreren alsof het een hobby is. Zet het, sla het op, en laat de games de rest doen.

Waarom deze veranderingen uitgewassen HDR op sommige tv’s fixen

Als HDR uitgewassen oogt, komt dat meestal niet omdat HDR “slecht” is, maar omdat de mapping tussen console en tv in de war is. Als de console één set helderheidsaannames uitstuurt en de tv daar een andere set tone mapping-regels bovenop legt, kunnen middentonen worden opgetild en kunnen highlights contrast verliezen. Het beeld wordt fel maar niet krachtig, alsof je alle lampen in een kamer aanzet en je afvraagt waarom het ineens niet meer gezellig voelt. De Switch 2-calibratiestappen werken omdat ze een gedeeld referentiepunt herstellen. Het eerste scherm vertelt de console waar highlights clippen op het scherm. Het tweede scherm zet het witniveau zodat het beeld een gezonde contrastcurve heeft. HGiG is het vredesverdrag dat voorkomt dat de tv de intentie van de console herschrijft. Zet je dat samen, dan verbeteren de meest voorkomende symptomen: luchten lijken minder op bleek aquarel, glanzende oppervlakken krijgen textuur terug, en felle effecten voelen als highlights in plaats van gewoon “meer wit”.

Wanneer tv en console tegelijk proberen te “helpen”

Stel je twee koks voor die dezelfde soep kruiden zonder met elkaar te praten. Eén doet er zout bij, de ander proeft, denkt dat het meer nodig heeft, en doet er nóg meer zout bij. Zo kan dubbele tone mapping aanvoelen. De console mappt HDR-waarden al naar iets wat de tv kan tonen, op basis van calibratie. Als de tv daarna óók nog dynamische tone mapping toepast, kan hij highlights comprimeren, schaduwen optillen en het beeld in het algemeen hervormen op een manier waardoor de calibratie van de console minder betekenis heeft. HGiG is ontworpen om dat conflict te verminderen door de console de regie te geven over het resultaat voor games. De HDR-schermen van Switch 2 worden betrouwbaarder als de tv niet tegenwerkt. Daarom is HGiG aanzetten vóór calibratie niet zomaar “een leuke extra”; het is vaak het verschil tussen een patroon dat zich logisch gedraagt en één dat ons richting absurde helderheidswaarden duwt waarbij het beeld diepte verliest en plat wordt.

Paper white en middentonen: waarom menu’s eerst vreemd kunnen lijken

Nadat we het tweede scherm op vijf klikken vanaf links zetten, kan de systeem-UI wat donkerder lijken dan voorheen. Dat voelt ongeveer tien seconden alarmerend, en daarna begint het logisch te worden. HDR gaat om bereik, niet om constante helderheid. Als paper white te hoog staat, eten middentonen de headroom op die highlights nodig hebben, en dan kan het beeld voelen alsof het geen “spark” heeft, zelfs als het technisch gezien fel is. Een verstandig paper white maakt highlights impactvoller omdat ze boven een stabiele basis uitsteken. Het is alsof je ogen moeten wennen nadat je uit de zon naar binnen loopt. Eerst voelt de kamer donker, daarna komt detail terug, en ineens ziet alles er natuurlijker uit. We jagen niet op de felst mogelijke UI. We jagen op een gebalanceerd beeld waarin felle effecten echt fel zijn, schaduwen detail houden, en kleuren niet lijken alsof ze in lauw water zijn uitgespoeld.

Als je tv geen HGiG ondersteunt

Geen HGiG betekent niet geen hoop. Het betekent alleen dat we voorzichtiger moeten zijn met hoeveel de tv het HDR-signaal bewerkt. Veel tv’s zonder HGiG-label hebben alsnog een vorm van tone mapping-controle, alleen met een andere naam. We zoeken naar opties zoals dynamic tone mapping aan of uit, HDR tone mapping, of game HDR-instellingen die bepalen hoe highlights worden behandeld. Het doel is agressieve dynamische tone mapping te vermijden tijdens de Switch 2-calibratie, omdat dat kan vervormen wat het twee-zonnen-scherm probeert te tonen. We houden ook realistische verwachtingen. Sommige budget-tv’s adverteren HDR-ondersteuning maar hebben beperkte piekhelderheid, waardoor het “wow”-effect kleiner blijft wat we ook doen. Calibratie kan een zaklamp niet in de zon veranderen. Toch kan het Switch 2-proces de consistentie verbeteren, en de combinatie van “laat de zon rechts verdwijnen” plus de Y-slider-baseline kan die grijze waas verminderen en kleuren stabieler laten voelen, zelfs op bescheiden schermen.

Wat je dan wél doet, en wat je niet moet najagen

Als HGiG ontbreekt, kiezen we het dichtstbijzijnde alternatief: Game Mode aan, dynamic tone mapping verminderen of uitzetten als dat kan, en dan voeren we de Switch 2 HDR-aanpassing precies één keer uit met rustige, doelgerichte veranderingen. We jagen niet op een calibratie waarbij beide zonnen op elke tv “perfect” reageren, want sommige tv’s blijven het signaal altijd een beetje masseren. We jagen ook niet op maximale helderheid op het tweede scherm, want dat is de snelweg naar uitgewassen middentonen. De vijf-klik aanpak is juist een nuttig anker omdat het eindeloos gokken voorkomt. Na calibratie testen we in een vertrouwde gamescène met felle highlights en donkere delen, en stellen we één simpele vraag: houden felle elementen textuur, of worden ze vlak wit? Als textuur terug is en het contrast sterker voelt, zitten we goed. Als alles nog steeds mistig is, kijken we eerst opnieuw naar de HDR-processingopties van de tv voordat we de Switch 2-schuifjes weer aanraken.

Snelle checks na calibratie: zo zie je of het gelukt is

We hebben geen labapparatuur nodig om HDR even snel te checken. We hebben alleen een paar herhaalbare visuele signalen nodig. Ten eerste: highlights moeten fel zijn zonder detail te verliezen. Sneeuw moet subtiele schaduwen tonen in plaats van een blanco sticker te worden. Reflecties moeten glanzend ogen, niet als een witte veeg. Ten tweede: middentonen moeten stabiel voelen. Als gezichten en muren raar overhelder lijken, staat paper white waarschijnlijk te hoog. Ten derde: schaduwen mogen niet verpletterd worden tot niks, maar ook niet opgetild worden tot grijze soep. We willen schaduwdetail dat er is zonder dat het hele beeld hazy wordt. Tot slot: kleuren moeten rijker lijken zonder radioactief te worden. Als rood rozeachtig wordt en het hele beeld flets voelt, is er waarschijnlijk nog tone mapping-conflict. Een goede HDR-setup voelt als een raam schoonmaken: de scène krijgt diepte en scheiding. Het voelt niet als “brightness naar max en klaar.”

Veelvoorkomende problemen en snelle fixes

Zelfs met de juiste calibratiestappen kunnen er nog een paar bekende issues opduiken, afhankelijk van tv en input-instellingen. Het goede nieuws is dat de meeste ervan simpele fixes hebben zonder dat je alles opnieuw vanaf nul hoeft te doen. We beginnen met één variabele tegelijk te veranderen, omdat HDR-troubleshooting chaotisch wordt als we tien schakelaars omzetten en daarna gokken welke ertoe deed. We houden ook de calibratiestappen als baseline. Als we tv-processingopties veranderen, moeten we mogelijk de twee schermen opnieuw doen, maar pas nadat we een duidelijke reden hebben. De meest voorkomende boosdoeners zijn agressieve tone mapping, mismatch in HDMI-inputinstellingen, en game presets die stilletjes resetten zodra de tv HDR detecteert. We houden het simpel: check Game Mode, check de tone mapping-keuze, en check daarna of Switch 2 nog steeds zo staat dat de zon rechts verdwijnt en het tweede scherm op vijf klikken vanaf links staat.

Geclipte highlights of doffe sparkle

Als highlights clippen, zie je dat meteen bij felle effecten die textuur verliezen, zoals een lamp die verandert in een vlakke witte cirkel. De eerste fix is checken of het eerste HDR-scherm correct is ingesteld: de zon rechts moet verdwijnen, niet alleen wat vervagen, en we moeten niet ver voorbij het punt gaan waarop hij weg is. Als sparkle juist dof is, kijken we naar de HDR tone mapping-instellingen van de tv. Sommige tv’s hebben meerdere HDR-gameprofielen of een optie die piekhelderheid in game mode beperkt. We controleren ook of we niet in een eco-stand zitten die de helderheid knijpt. Het doel is niet om alles feller te maken. Het doel is highlightdetail bewaren en tegelijkertijd contrast behouden. Als highlightdetail terugkomt, krijgt het beeld diepte, en voelen felle gebieden alsof ze in de scène horen in plaats van erbovenop te liggen als witte verf.

Opgetilde zwartwaarden, grijze schaduwen en uitgewassen kleuren

Opgetilde zwartwaarden zien eruit als een grijze film over het beeld, vooral in donkere scènes waar zwart dieper zou moeten zijn. Dit komt vaak door tone mapping of contrast-“verbeteringen” die schaduwen optillen om “meer detail” te tonen. In games kan dat alles juist platter maken. We zorgen dat Game Mode actief is en dat dynamische contrastfeatures minimaal staan, omdat die kunnen vechten met het signaal van de console. Daarna kijken we opnieuw naar de instelling van het tweede HDR-scherm. Als paper white te hoog staat, kunnen middentonen en bijna-zwart er opgetild uitzien, wat dat uitgewassen gevoel versterkt. Vijf klikken vanaf links is een sterke baseline om de scheiding tussen donkere delen en middentonen te herstellen. Als kleuren nog steeds flets lijken, checken we ook of we niet een kleurtemperatuur of beeldpreset gebruiken die bedoeld is voor fel daglicht-tv. HDR-gaming werkt het best wanneer de tv niet probeert het beeld zelf “te fixen.”

Banding, flikkeren, en “waarom gebeurt dit alleen in docked mode?”

Docked mode voegt een extra laag toe omdat we nu te maken hebben met een HDMI-signaalketen, de dock, de kabel, en de specifieke HDMI-inputinstellingen van de tv. Als we flikkeren of vreemde banding zien, checken we of de tv een HDMI input mode-instelling heeft, soms gelabeld als enhanced format, deep color, of iets vergelijkbaars. Als die uit staat, kan HDR inconsistent werken. We controleren ook of de kabel goed vastzit en proberen een bekende goede kabel, omdat intermitterende HDMI-problemen zich kunnen uiten als vreemd HDR-gedrag in plaats van een volledige signaaluitval. Banding kan ook zichtbaarder worden als het beeld in de middentonen te fel is, dus een paper white die te hoog staat kan gradients erger laten lijken. Het idee is: eerst de signaalketen stabiel maken, dan pas aan het beeld sleutelen. Zodra het HDMI-pad solide is, worden de Switch 2-calibratiestappen weer betrouwbaar.

Een simpele routine om sane te blijven na toekomstige updates

De beste HDR-routine is degene die je weekend niet opslokt. Als Nintendo het displaygedrag opnieuw aanpast, gaan we niet meteen aan elke knop draaien alsof we een kluis proberen te kraken. We beginnen met de herhaalbare basis: Game Mode aan, HGiG aan als het kan, en daarna de Switch 2 HDR-aanpassingsschermen opnieuw doen. Eerste scherm: verhoog helderheid totdat de zon rechts verdwijnt. Tweede scherm: druk op Y, zet op vijf klikken vanaf links. Daarna testen we één vertrouwde scène in één vertrouwde game. Als het goed is, stoppen we. Als het niet goed is, veranderen we één tv-processingoptie en testen we opnieuw. We maken ook notities, al is het maar een memo op de telefoon, want “het zag er vorige keer goed uit” is geen instelling. Met die routine is HDR geen mystery box meer maar een snelle tune-up, zoals bandenspanning checken in plaats van de motor herbouwen.

Conclusie

Switch 2 HDR hoeft geen gokspel te zijn. De meest betrouwbare route is een kleine set stappen die we kunnen herhalen: zet HGiG aan als de tv het ondersteunt, gebruik het eerste calibratiescherm om de zon rechts te laten verdwijnen, druk daarna op Y op het tweede scherm en zet de slider op vijf klikken vanaf links. Die combinatie herstelt balans, vermindert de uitgewassen look op veel setups, en zorgt dat highlights weer als highlights aanvoelen. We houden het proces simpel, veranderen één ding tegelijk bij troubleshooting, en verifiëren het resultaat met echte gamescènes in plaats van eindeloos naar menu’s staren. Als het eenmaal staat, kunnen we weer doen waar het om gaat: spelen.

FAQ
  • Wat doet HGiG precies voor Switch 2 HDR?
    • Het vermindert tone mapping-conflicten door de tv te vragen om highlights niet opnieuw te remappen bovenop de calibratie van de console, waardoor HDR consistenter en minder uitgewassen oogt.
  • Wat is de exacte HDR-aanpassing op het eerste scherm van Switch 2?
    • We verhogen de helderheid totdat de zon rechts niet meer zichtbaar is, wat helpt het punt te bepalen waarop felle highlights detail verliezen.
  • Wat is de “druk op Y”-stap op het tweede HDR-scherm?
    • Door op Y te drukken verschijnt een slider voor het tweede deel van de calibratie, en door die op vijf klikken vanaf links te zetten bepaal je een verstandige baseline voor witniveau en middentonen.
  • Wat als de tv geen HGiG-optie heeft?
    • We gebruiken Game Mode en verminderen dynamische tone mapping als dat kan, en volgen daarna dezelfde twee-zonnen- en Y-sliderstappen, met het besef dat het resultaat kan variëren op HDR-tv’s met lagere piekhelderheid.
  • Waarom kunnen Switch 2-menu’s donkerder lijken na de fix?
    • Een lagere, accuratere paper white kan UI en middentonen minder fel maken, maar het verbetert meestal contrast en geeft highlights meer ruimte om op te vallen in games.
Bronnen
WhatsAppMessengerLinkedInRedditPinterestBufferSMS