Spellen

Resident Evil Requiems nieuwe trailer bevestigt Leon Kennedy als tweede speelbaar personage

16 december 2025
Nintendo Switch 2
9 min.
WhatsAppMessengerLinkedInRedditPinterestBufferSMS
Resident Evil Requiems nieuwe trailer bevestigt Leon Kennedy als tweede speelbaar personage

Samenvatting:

Capcoms nieuwste trailer van Resident Evil Requiem doet precies wat elke goede onthulling hoort te doen: hij beantwoordt één enorme vraag en creëert tegelijk tien nieuwe waar je écht nieuwsgierig naar wordt. De kern is duidelijk: Leon S. Kennedy is terug, en hij is niet zomaar een cameo op de achtergrond of een knipoog naar trouwe fans. Hij is bevestigd als tweede speelbaar personage naast Grace Ashcroft, en dat duo is niet zomaar “twee namen op een poster”. Grace’s kant wordt neergezet als angstaanjagende survival-horror, terwijl Leons kant juist leunt op adrenalinestuwende actie. Dat simpele contrast zegt veel over hoe Requiem gespeeld wil worden, hoe het wil voelen, en waarom Capcom genoeg vertrouwen heeft om twee verschillende sferen onder één dak te zetten zonder dat het eindigt als een rommelige genre-smoothie.

Wat deze onthulling nog harder laat binnenkomen, is wat Leon vertegenwoordigt. Hij is één van de meest herkenbare gezichten van de serie, en zijn aanwezigheid verandert de temperatuur van elke scène waar hij in loopt. Met Grace krijgen we een insteek die ontworpen voelt om je aan alles te laten twijfelen: elke gang, elke afgesloten deur, en elk moment stilte. Met Leon krijgen we een personage met een reputatie van kalmte onder druk, en precies daarom past actie zo natuurlijk bij hem. Zet die twee naast elkaar en je krijgt een opzet waarin angst en momentum van plek kunnen wisselen: spanning opbouwen met Grace, en het verhaal dan vooruit laten schieten met Leon. Hou je van Resident Evil als het traag is en je handpalmen zweterig worden, dan zit je goed. Hou je van Resident Evil als het luid en wanhopig is, dan zit je óók goed. En hou je van allebei, dan daagt Requiem je basically uit om bij te blijven.

De nieuwe trailer verandert het gesprek rond Resident Evil Requiem

Een tijdlang hing er die bekende wolk boven Resident Evil Requiem. Je weet wel: geruchten, leaks, half zichtbare key art, en eindeloze “Zit hij erin?”-discussies die alle kanten op stuiterden als een rubberen bal in een betegelde gang. De nieuwe trailer snijdt dwars door die ruis heen met één heldere bevestiging: Leon S. Kennedy hoort bij dit verhaal, en hij is belangrijk. Dat verschuift meteen de verwachtingen, want Leon is niet zo’n personage dat je stilletjes in een hoekje parkeert. Zodra hij verschijnt, verandert de toon, verandert het tempo, en begint het publiek elk frame te scannen alsof het een misdaadfoto is. De grotere winst van de trailer is alleen dat hij niet leunt op nostalgie in z’n eentje. Leon wordt neergezet als de helft van een dual-protagonist-structuur, met Grace Ashcroft als de andere helft, en Capcom maakt expliciet dat ze niet hetzelfde spelen. Dat soort details helpt je de vorm van wat we krijgen te begrijpen, niet alleen de naam op de doos.

video
play-rounded-fill
03:25

Twee speelbare personages, twee duidelijke tonen

Capcom doet hier niet subtiel over, en dat is maar goed ook. Requiem is opgezet rond twee speelbare personages met verschillende gameplay-stijlen, en de trailer maakt dat contrast tot het hele punt. Grace Ashcroft wordt gekoppeld aan angstaanjagende survival-horror, terwijl Leon S. Kennedy gekoppeld wordt aan adrenalinestuwende, explosieve actie. Zie het als een horrorfilm die precies weet wanneer hij moet fluisteren en wanneer hij een deur dicht moet smijten. Het fluisteren is Grace. De klap is Leon. Die split is belangrijk, want Resident Evil heeft altijd geleefd op een spectrum tussen beklemming en adrenaline, en verschillende delen leunen verschillende kanten op. Requiem lijkt beide uiteinden van het touw tegelijk vast te willen houden, zonder het te laten knappen. Als die balans lukt, krijgen we variatie zonder identiteitsverlies. Als het niet lukt, krijgen we toon-whiplash. De zelfverzekerdheid van de trailer suggereert dat Capcom denkt die naald te kunnen rijgen.

Grace Ashcroft en de survival-horror-lijn

Grace Ashcroft wordt neergezet als het personage dat angst de baas laat blijven in de kamer. Capcoms beschrijving plaatst haar in de “angstaanjagende survival-horror”-hoek, en die woorden dragen gewicht binnen deze serie. Survival-horror gaat niet alleen over monsters, maar over kwetsbaarheid, onzekerheid, en het gevoel dat het gebouw zelf naar voren leunt om jou te zien zweten. Met Grace mogen we een perspectief verwachten dat gebouwd is om je te laten twijfelen, te laten luisteren, en je te laten afwegen of een risico het waard is. Ook als de trailer niet elk detail letterlijk uitspelt, is de bedoeling duidelijk: Grace is de speler die je het gevoel geeft dat je opgejaagd wordt, niet dat je een held bent. Dat is belangrijk, omdat het een basis van spanning neerzet voor de bredere ervaring. Als we bang zijn als Grace, staan we emotioneel “aan”. En wanneer de game dan naar Leon schakelt, verdwijnt die angst niet, maar verandert hij in urgentie.

Waarom een nieuwe protagonist angst weer fris kan laten voelen

Resident Evil-fans houden van legacy-personages, maar er zit een gekke waarheid in: vertrouwdheid kan angst afstompen. Als je een held al tien onmogelijke situaties hebt zien overleven, gaat een deel van je brein gevaar behandelen als een verkeersdrempel in plaats van een afgrond. Dáár wordt iemand als Grace Ashcroft een slimme zet. Een nieuw gezicht kan onzekerheid dragen op een manier die een veteraan soms niet meer kan, omdat we geen decennia aan “plot armor”-herinneringen aan haar vast hebben zitten. We nemen niet automatisch aan dat ze zich met een roundhouse-kick uit problemen vecht of met een oneliner door chaos wandelt. In plaats daarvan moeten we echt letten op de omgeving en de inzet om haar heen. Zo blijft horror scherp. Het is alsof je een spookhuis inloopt met iemand die er nog nooit is geweest: hun reacties trekken je terug het moment in, zelfs als jij dacht dat je alle trucs al kende.

Leon S. Kennedy keert terug en de actieswitch klikt om

Leons terugkeer is het soort aankondiging waardoor longtime fans rechtop gaan zitten, zelfs als ze deden alsof ze te cool waren om het te boeien. Hij is één van de meest iconische personages van de franchise, en Capcoms framing laat zijn rol doelgericht voelen in plaats van decoratief. De trailer en officiële beschrijvingen presenteren Leon als het tegengewicht voor Grace’s survival-horror-focus, met actie als zijn kernsmaak. Dat past niet omdat Leon “minder bang” is, maar omdat zijn skillset en geschiedenis het verhaal vanzelf in beweging duwen. Met Leon heb je te maken met iemand die meestal naar het vuur toe rent, niet ervan weg. Dat verandert hoe spanning eruitziet. In plaats van “Hoe overleven we deze kamer?” wordt de vraag “Hoe stoppen we dit voordat het zich verspreidt?” Allebei kan doodeng zijn, maar op een andere manier. Het ene is persoonlijke dreiging. Het andere is rampenbeheer met tanden.

Leons geschiedenis en waarom zijn aanwezigheid de inzet verschuift

Leon is niet alleen een bekend gezicht. Hij is een wandelende herinnering aan de roots van de serie, zeker nu Requiem al cirkelt rond gebeurtenissen die aan Raccoon City gelinkt zijn. Als een personage met zo’n verleden weer in de spotlight stapt, verandert de emotionele rekensom. We krijgen niet alleen een nieuwe crisis, maar ook echo’s van oude, en Leon is de menselijke brug naar dat verleden. Dat kan scènes zwaarder laten voelen, zelfs wanneer ze actiegericht zijn, omdat het publiek weet wat hij heeft meegemaakt en wat die plekken betekenen. Het zet ook een sterke tegenstelling neer met Grace. Zij wordt neergezet als FBI-analist, terwijl Leon wordt omschreven als een legendarische agent. Zet je ze naast elkaar, dan krijg je twee relaties met gevaar: één gevormd door onderzoek en sluipende onrust, en één gevormd door directe confrontatie. Die dynamiek kan de story extra lagen geven zonder dat je continu infodumps nodig hebt.

Wat “explosieve actie” kan betekenen in Resident Evil-termen

Actie in Resident Evil hoeft geen domme schietgalerij te zijn. Als het werkt, voelt het als sprinten door een instortend museum: je beweegt snel, je neemt scherpe beslissingen, en alles om je heen wil je nog steeds dood hebben. De trailer-taal rond Leon wijst op die “explosieve” energie, wat suggereert dat zijn stukken meer momentumgedreven encounters krijgen dan Grace’s tragere, dread-zware secties. Historisch gezien leunt Leons gameplay-identiteit richting vloeiende combat en overleven onder druk, waarbij het gevaar niet alleen de vijand voor je is, maar ook de klok die in je hoofd tikt. De sleutel is dat actie nog steeds eng kan zijn als resources, positionering en consequenties ertoe doen. Met andere woorden: actie hoeft geen vakantie van horror te zijn. Het kan horror zijn met het volume omhoog. Als Grace de kaarslicht-scène is, dan is Leon dezelfde kamer nadat iemand de deur openbeukt en de wind de vlam opzij blaast.

Hoe dubbele campagnes pacing en replay value kunnen veranderen

Twee speelbare personages met verschillende tonen is meer dan een marketing-bullet. Het is een structurele keuze die de hele ervaring dynamischer kan maken, omdat pacing een tool wordt in plaats van een bijwerking. Grace-gedreven survival-horror kan ons afremmen, waardoor je voorzichtig beweegt en bewuste keuzes maakt. Leon-gedreven actie kan het ritme versnellen, waardoor het verhaal door urgentie en escalatie vooruit wordt geduwd. Als die modi afwisselen of in elkaar grijpen, kan de game de eentonigheid vermijden die soms bij single-tone ervaringen ontstaat. En dan is er nog de replay-hoek. Als de twee protagonists echt merkbaar anders aanvoelen, draait terugkomen niet alleen om gemiste collectibles, maar om hetzelfde verhaal beleven door een andere emotionele lens. De ene run voelt misschien als een gespannen late-night horrorfilm. De andere als een wanhopige actiethriller met horrorelementen die nog steeds aan je hielen happen. Dat soort variatie houdt je betrokken zonder gimmicks nodig te hebben.

Wat de trailer communiceert zonder alles te spoileren

De beste trailers geven je een sterk gevoel van vorm, zonder dat ze je de hele puzzel al kant-en-klaar in je handen duwen. Requiems nieuwste trailer kiest precies voor die aanpak. Hij bevestigt de grote structurele onthulling: Leon als speelbaar personage naast Grace, en hij maakt de toon-split tussen survival-horror en actie helder. Tegelijk benadrukt hij dat Capcom dit als een groot event wil neerzetten, niet als een zijpad of een omwegverhaal. Belangrijk is dat hij niet over-uitlegt hoe de twee campagnes beat voor beat aan elkaar hangen. Die terughoudendheid telt, omdat Resident Evil-verhalen het best werken wanneer mysterie nog even achter het stuur zit. Je wil vragen. Je wil ongemakkelijke theorieën. Je wil het knagende gevoel dat het “logische” antwoord een val is. Door de trailer te ankeren rond de protagonists en hun gameplay-identiteiten, geeft Capcom ons iets stevigs om vast te houden, terwijl er genoeg ruimte overblijft voor verrassingen. Het is alsof je een zaklamp krijgt in een donker huis: handig, maar niet geruststellend.

Release date, platforms, en waar je nu op moet letten

Capcom heeft de timing vastgezet: Resident Evil Requiem staat gepland voor 27 februari 2026. Het wordt ook gepositioneerd als een echte current-gen release voor PlayStation 5, Xbox Series X|S, Nintendo Switch 2 en PC. Die platformspread is belangrijk, omdat het ambitie en schaal uitstraalt, zeker nu de game wordt behandeld als een tentpole-moment voor de franchise. Als je je hype een beetje verantwoordelijk probeert te plannen, ja, dat is een echte skill, dan is het volgende waar je op moet letten hoe Capcom de split tussen Grace en Leon verder invult in officiële updates. De trailer zet de rollen neer: Grace voor survival-horror, Leon voor actie. Het interessante is nu hoe dat uitpakt in omgevingen, pacing en story-crossover-momenten. We weten ook dat Capcom deze reveal als springplank gebruikt, dus de veiligste gok is dat er meer details komen via een gecontroleerde drip, niet via één gigantische info-dump. Prima. Anticipatie is de helft van de fun, zolang we niet toelaten dat het onze hele persoonlijkheid opeet.

Conclusie

De nieuwe trailer van Resident Evil Requiem werkt omdat hij duidelijkheid geeft waar het telt. Leon S. Kennedy is bevestigd als tweede speelbaar personage, en zijn rol wordt gedefinieerd door actie, tegenover Grace Ashcroft’s survival-horror-focus. Dat is niet alleen fanservice. Het is een statement over structuur, toon en hoe Capcom wil dat we ons voelen terwijl we door het verhaal bewegen. Grace brengt onzekerheid en kwetsbaarheid, de ingrediënten die horror laten blijven hangen. Leon brengt momentum en zelfvertrouwen, de ingrediënten die gevaar direct en explosief laten voelen. Samen zetten ze een tweebaans ervaring neer waarin angst en adrenaline van plek kunnen wisselen zonder dat één van de twee z’n beet verliest. Als Capcom dit goed afmaakt, krijgen we een Resident Evil die ons bij de ene hoek “nope” laat fluisteren en bij de volgende “bewegen” laat schreeuwen. En eerlijk: die mix is precies waarom we blijven terugkomen.

FAQ
  • Is Leon S. Kennedy bevestigd als speelbaar personage in Resident Evil Requiem?
    • Ja. De nieuwe trailer en officiële beschrijvingen bevestigen Leon S. Kennedy als het tweede speelbare personage naast Grace Ashcroft.
  • Hoe wordt Leons campagne omschreven in vergelijking met die van Grace?
    • Grace wordt neergezet als angstaanjagende survival-horror, terwijl Leon wordt neergezet als adrenalinestuwende, explosieve actie.
  • Wie is Grace Ashcroft in Resident Evil Requiem?
    • Grace Ashcroft wordt gepresenteerd als een FBI-analist en één van de twee protagonists, met gameplay die is geframed rond survival-horror.
  • Wanneer verschijnt Resident Evil Requiem?
    • Resident Evil Requiem staat gepland voor release op 27 februari 2026.
  • Voor welke platforms verschijnt Resident Evil Requiem?
    • Het staat gepland voor PlayStation 5, Xbox Series X|S, Nintendo Switch 2 en PC.
Bronnen
WhatsAppMessengerLinkedInRedditPinterestBufferSMS